________________
૩૬૨
દેવવંદનમાલા
ચારિત્ર લીધા પછી ગુરૂની સાથે વિહાર કરતા કરતા તેમણે નવા નવા અનેક ગ્રંથોની ગુર્જર ભાષામાં રચના કરી. તેમાં પણ તેમના ભજનેએ તે ઘણા લોકોને તેમની તરફ આકર્ષી. વળી તેમની ઉદાર તથા વિશાળ ધર્મ ભાવનાએ બીજા અનેક વિદ્વાન પુરૂષોને પણ તેમની તરફ આકર્ષ્યા. તેમની ધર્મદેશનાની સચોટ શેલિથી જેને ઉપરાંત અનેક મુસ્લીમ, પારસી, બ્રાહ્મણે, પાટીદાર, ભીલ કેળી વગેરે લોકો પણ તેઓશ્રીના ભક્ત બન્યા હતા.
વિ. સં. ૧૯૬૯માં તેમના ગુરૂનું સ્વર્ગગમન થયા પછી તેઓ ગચ્છને ભાર વહન કરવા લાગ્યા તેઓશ્રીની વિદ્વતા તથા જ્ઞાનથી અને અનેક પ્રકારની ધર્મસેવાથી આકર્ષાઈને પેથાપુરના જૈન સંઘે સંવત ૯૭૦ ના માગસર સુદ ૧૫ને દિવસે તેમને આચાર્ય પદવી આપી.
તેઓશ્રીએ ગુજરાત, મારવાડ, મેવાડ, સૌરાષ્ટ્ર, દક્ષિણ વગેરે સ્થળોએ વિહાર કર્યો અનેક ધર્મોપયેગી કાર્યો કર્યા. અને દેશના અનેક મહાપુરૂષના સમાગમમાં આવ્યા. તેઓશ્રીએ આ દરમિયાન યોગ, અધ્યાત્મજ્ઞાન, ઉપનિષદ, ઈતિહાસ, વૈરાગ્ય તત્ત્વજ્ઞાન, વગેરે સાહિત્યના સે ઉપરાંત ગ્રન્થ લખ્યા છે. કેટલાક ગ્રંથની તે પાંચ સાત આવૃત્તિઓ થઈ છે.
તેઓશ્રીને ઉપદેશથી વીજાપુરમાં પત્થરનું એક ભવ્ય જ્ઞાનમંદિર તૈયાર થયું છે. તેમાં અનેક પ્રાચીન હસ્ત લિખિત તથા તાડપત્રે ઉપર લખેલ પુસ્તક તથા અર્વાચીન પુસ્તકેને અમૂલ્ય સંગ્રહ છે. તે વીજાપુર: સંઘને સ્વાધીન છે.
વિ. સં. ૧૯૮૧ માં આચાર્યશ્રી વીજાપુરથી ચાર કેશ છેટે આવેલા મહુડી (મધુપુરી) ગામમાં આવ્યા તે વખતે
