________________
દીવાલી પર્વની કથા.
સ્વર્ગવાસી થયા ત્યાં શ્રાવકેએ તેમના પગલા યુકત દેરી ખંભાતમાં સકકરપરામાં કરાવી જે આજે વિદ્યમાન છે.
તેઓશ્રીએ ઘણું ગ્રંથ રચ્યા છે. ૧ નરભવ દષ્ટાંતમાળા, ૨ પાક્ષિક વિધિ પ્રકરણ. ૩ સાધુ વંદન રાસ તથા ૪ ઉપાસક દશાંગ બાથે વગેરે ૧૩ ગ્રંથ નિયવિમલગણીની અવસ્થામાં આ છે. તથા ૭૫૦૦ લેક પ્રમાણ પ્રશ્ન વ્યાકરણ વૃત્તિ, તથા સંસારદાવાવૃત્તિ વગેરે ૧૫ ગ્રંથે આચાર્યપણામાં બનાવ્યા છે. તે સિવાય અનેક સ્તવને, સજઝા, થેયે વગેરે બનાવ્યા છે. આ પ્રમાણે ગુજરાતી પદ્ય સાહિત્યમાં તેમણે મેટે ફાળો આપે છે. તેમનું વિશેષ ચરિત્ર જાણવા ઈચ્છનારે વીજાપુરનેં ઇતિહાસ તથા ૫૦ મુકિતવિમલપણું સંગ્રહિત પ્રાચીન સ્તવન સંગ્રહ જેવા.
દીવાલી પર્વની થ.
ઉજજયિની નામની મેટી નગરી હતી. તેમાં સંપ્રતિ નામે રાજા રાજ્ય કરતા હતા. તે નગરીમાં જીવતસ્વામીની પ્રતિમાને વંદન કરવા માટે આર્યસહસ્તીનામના આચાર્ય આવ્યા હતા. એક વખતે રથયાત્રાને વરઘેડે નીકળે. તે વરઘોડામાંઆર્ય સુહસ્તિસૂરિ સંઘ સાથે ચાલતા હતા. રાજા પોતાના મહેલના ગોખમાંથી વરઘેડે જઈ રહ્યો હતે. વરડામાંઆર્ય સુહ
સ્તી સૂરિને જોઈને સંપ્રતિ રાજાને વિચાર થયે કે આ વેશ મેં કોઈક સ્થળે જોયે છે. વિચારમાં તલ્લીન થતાં તેમને જાતિસમરણ જ્ઞાન થયું. પિતાને પૂર્વ ભવ છે. તેથી આર્ય સુહસ્તી જે પિતાના પૂર્વ ભવના ગુરૂ હતા તેમને ઓળખ્યા. ૧૬
