________________
[: ૨૧ : હુલે જીવ તનશું છે, કેઈ ન રાખણહાર, માતપિતા બંધુ સ્વજન, જે કરતે બહુ પ્યાર. ૧૬૧ હૂંગા પાવે સહી, ઘટમેં દેખનહાર; બિન દેખે પાવે નહિ, સત્ય વચન ઊર ધાર. ૧૬૨ ઢેરર દરબકે પાયકે, કિયે ન ઉત્તમ કામ; ઘરે જમ જબ આયકે, ધરે રહે સબ દામ. ૧૬૩ ઢે પડિયા બન જબે, કેઈ ન પૂછે વાત, પૂંજી હોય તો ખાઈએ, નહિ તે દુઃખ વિખ્યાત. ૧૬૪
ક દીજીએ દેવકો, દરસન કર નિજરૂપ; અંતર નીરખે આપને, ઘટમેં દેખ અનૂપ. ૧૬૫ ઢોર છોડ બકવાદકી, ગૌર૪ કરો સબ જીવ; દયા ધરમ કીજે સદા, પાવે અપના પીવ. ૧૬૬ હંગ શીખીએ ધર્મકે, છોડ કુઢંગી ચાલ; સબ જનમેં શોભા વધે, પરભવ હાય નિહાળ. ૧૬૭ હકીપ વાત નહી ખોલીએ, ઘટે મોલ અ) તેલ; પરદે મેં પરમાતમા, દેખે ઘટપટ ખોલ. ૧૬૮
* ૧. ચાલ્યો જાય. ૨. ઢગલાં. ૩. દ્રવ્યના. ૪. વિચાર. ૫. ગુહ્ય-ગુપ્તવાત. ૬. મૂલ્ય.
