________________
(૫૦) બહું સારા ભજવે છે?” સરસ્વતી બોલી. “તમે બ્રાહ્મણ જેવા લાગો છો કેમ ભટ્ટજી ખરું ને?”
ભટ્ટજીએ માથુ નમાવીને હા પાડી, ભટ્ટજીને જવાબ સાંભળી સરસ્વતીને શેર લેહી ચડયું. “હુંય બ્રાહ્મણ છું હું, ગભરાશો નહિ, ભટ્ટજી આપણે બન્ને એકજ જ્ઞાતિના, એ તે વિવાહથી રળીયામણું?” સરસ્વતી એમ બેલતી ભટ્ટજીની જેડમાં બેસી ગઈ. હાથની સંજ્ઞાથી પિતાના તરફ બોલાવતી. “ જરા આમ આવોની?”
દૂર બેસ? દૂર બેસ?” એમ બેલતા ભટ્ટજી જરા દૂર ખસ્યા. - “ભટ્ટજી? ટાઢ વાય છે જરી ઓઢાડેને?” એમ કહી ભટ્ટજીનું ઓઢેલું લુગડું સરસ્વતીએ ખેંચવા માડયું. * “શિવ ! શિવ ! શિવ ! આ શું કરે છે, તમારે ઘેર નથી જવું હવે ?” / “ટાઢ વાય છે, સાંભળો છે કે નહિ?” સરસ્વતીએ અર્ધ લુગડું પિતે એયું ને અધુ ભટ્ટજીએ તે ઓઢેલું હતું.
સરસ્વતીની આવી ચેષ્ટાથી ભટ્ટજીએ ઓઢેલું વસ્ત્ર બધુંય સરસ્વતીને આપી દીધું ને જરા આઘા ખસી ગયે. " ભટ્ટજીની આવી ચેષ્ટા જેઈ સરવતી બોલી. “ભટ્ટજી! આમ શું કરો છો?”
“હુંસુંદરીયેથી બહુ બીઉં છું, શું કરું?” ભટ્ટ
બાયા,
