________________
(૧૨૫) કરવા ગયે, સાળાએ મશ્કરીમાં કહ્યું “શું દીક્ષા લેવા જાઓ છે? દીક્ષા લે તે વિલંબ કરતા નહિ, હું તમને સહાય કરીશ.”
મશ્કરીમાં કથેલાં સાળાનાં વચનને વજાબાહુએ સત્ય કરી બતાવ્યાં ને ગુણસુંદર પાસે દીક્ષા ગ્રહણ કરી. હજી તે મંગલસૂત્ર પણ હાથથી છુટ્યાં નહોતાં, એવા વજીબાપુએ મોર ઉપરથી ઉતરે તેમ વાહન ઉપરથી ઉતરી ચારિત્ર ગ્રહણ કર્યું. એની પછવાડે મનેરમા, ઉદયસુંદર અને બીજા પચ્ચીશ રાજકુમારએ દીક્ષા લીધી. આ દીક્ષાના સમાચાર અધ્યા પહોંચી ગયા. રાજા વિજયને વૈરાગ્ય આવ્યું. “ધન્ય છે. એ બાલક છતાં ઉત્તમ છે ને હું વૃદ્ધ થયે છતાં ઉત્તમ નથી.” પિતાના પુરંદર નામે નાના પુત્રને રાજ્યગાદી ઉપર બેસારી નિવણમોક્ષ નામના મુનિ પાસે વિજયરાજાએ દીક્ષા ગ્રહણ કરી. પુરંદર ને પૃથિવીદેવી રાણથી ઉત્પન્ન થયેલ કીર્તિધરને રાજ્ય સેપી પુરંદરે ક્ષેમકરમુનિ પાસે દીક્ષા ગ્રહણ કરી. કિસિંધરને સહદેવી નામે પત્ની હતી. રાજાને દીક્ષા લેવાની ઈચ્છા થઈ, પણ પ્રધાનોએ નિષેધ કર્યો ને કહ્યું કે “આપને પુત્ર ન થાય ત્યાં સુધી વ્રત લેવું સારું નથી. એમ કરવાથી પૃથ્વી અનાથ થઈ જશે માટે પુત્ર થાય ત્યાં સુધી રાહ જુઓ. મંત્રીઓના આગ્રહથી કીર્તિધર રાજા અનિચ્છાએ પણ ગૃહવાસમાં રહ્યો. અનુક્રમે સહદેવીથી સુશલ નામે પુત્ર થયે. એ બાળપુત્રને રાજ્ય ઉપર બેસાડી રાજાએ દીક્ષા ગ્રહણ કરી
એકદા વિહાર કરતા કીર્તિધરમુનિ અયોધ્યામાં આવ્યા,
