________________
૩૩
લગચર્ચા તૃપ્તિના એક સાધન તરીકે મનાવા લાગી, ત્યારથી “ચાદર માવના ચય સિદ્ધિર્મવતિ તાદશી” તે કથનાનુસાર આ ભાવનાના ફળસ્વરૂપે ગૃહસ્થાશ્રમની અને ક્રમશઃ રાષ્ટ્રની પણ દુર્દશાની શરૂઆત થવા પામી છે.
આજે ભગવાન મહાવીરે, ભગવાન કૃષ્ણ વગેરે મહાપુરુષો પ્રસવનાર એ રત્નકુંખધારિણીઓમાંથી મોટે ભાગે નિષ્ણાણ અને નિતેજ પ્રજા ઉત્પન્ન થવા માંડી છે.
એક કવિએ કહ્યું છે કે
દૈવીભાવથી દેવ બને, પણ ગોલીથી ગોલા થાવે, ઊંદરડી સમજે સ્ત્રીને તે તેમાંથી ઉદર પાવે. ગુલામડીથી ગુલામ પાકે, રાણુ પ્રસરે છે રાણા;
ભાવ જેવી તમે ભાવના, શાણુથી પ્રગટે શાણું.
શ્રી તરફ આવી ભાવના થવાનું કારણ આપણું ધન તરફની સંકુચિત દષ્ટિ છે. નારીનું વૈધવ્યજીવન
આજે સ્ત્રીઓમાં પણ સૌથી વધુ ખરાબ દશા જે કાઈની હોય તે તે આપણી વિધવા બહેનની છે. બાલ્યવયમાં પિતાના પતિજન્ય સુખથી વંચિત થયેલી અને યાવદૂછવન બ્રહ્મચર્ય પાળવાની પ્રબળ પિપાસુ આવી ત્યાગમૂર્તિને ઈ પુરુષવર્ગે પિતાની વિકારી અને વિલાસી વૃત્તિ માટે શરમાવું જોઈએ, અને તેવી વિધવા બહેને પ્રત્યે પૂજ્યભાવ કેળવી વફાદાર થવું ઘટે. એ તેની પવિત્ર ફરજ છે. તેને બદલે પિતાની વિધવા બહેનો પર અત્યાચાર ગુજારનાર જે વર્ગ આજે સમાજમાં અસ્તિત્વ ધરાવે છે તે વર્ગ ખરેખર નારીજીવનની હત્યાનો ગુનેગાર છે.
