________________
રાજનગરનાં
તે અમે પણ જાણીએ છીએ. પણ તમારી પહેલી ફરજ શહેરને બચાવવાની છે, માટે તેને યોગ્ય રસ્તો લ્યો.”
“પરંતુ આ જીદી માણસને હું જરા પણ નમતું દેવા નથી માંગત. ”
કાંઇક વચલો રસ્તો ન નીકળે?” વૃદ્ધ સાકરચંદે પૂછયું. તમે શું સૂચવે છે?” નગરશેઠે ઈંતેજારીથી પૂછ્યું.
જ તમે તમારું સિન્ય લઈ અમદાવાદની બહાર કઈ રથને ચાલ્યા જાવ. ત્યાં સૂબો લડવા આવે તે હાથનો ચમત્કાર બતાવજે. નહિ તે તમારે જે બીજા ઉપાયો લેવા હોય તે લેજે, પરંતુ શહેરને આથી બચાવ થશે. ”
નગરશેઠ વિચારમાં પડ્યા. “ પણ એ મારી હવેલીને કબજે લઈ બધું તેડી ફેડી નાંખે તો ?”
અમે એને સમજાવશું. તમારી હવેલી કે માલમિલ્કતને જરા પણ નુકશાન ન કરે, છતાં ન સમજે તો શહેરના બચાવ ખાતર એટલું નુકશાન સહન કરજે. ”
“ભલે તેમ થાઓ.” નગરશેઠે વિચાર કરી જવાબ આપે.
પાછું મહાજન સૂબા પાસે ગયું. પોતે જે ગોઠવણ કરી હતી તે વાત કરી. એની હવેલીને માટે અભયદાન માંગ્યું.
“ એમ કેમ બને ? એ તો હવે સરકારી મિલ્કત કહેવાય.”
સરકારી મિલકત ભલે કહેવાય, પરંતુ એને નાશ તે કરવો ન ઘટે. એમાં તો ઊલટું નુકશાન થશે. ”
“ નાશ તો હું નહિ કરે. પણ હું એમાં સરકારી થાણું રાખી વસવાટ કરીશ.”
