________________
રાજનગરનાં
“બાપા, કોઈને મોકલી અથવા વચ્ચમાં રાખીને આપણે એને મનાવી ન શકીએ?”
નહી તેમ બની શકે તેવું નથી. વચ્ચલે આદમી માત્ર દબાવી ખાશે અને કામ કરશે નહિ. ઔરંગઝેબનો કોઈ મિત્ર નથી. એની પાસે કોઈનું ચલણ નથી.”
કઈ બેગમ મારફતે લાગવગ ન લગાવી શકીએ? બધી બેગમો આપણને ઓળખે છે. થોડા દાગીના ભેટ કરશું તે બેગમો ખુશીથી એ કામ કરશે.”
“મને તે પણ ગ્ય લાગતું નથી. ઔરંગઝેબની આ બેગમો માત્ર રમકડાં છે. એનું પ્રિય પાત્ર કોઈ નથી. એ ભારે સ્વાર્થી છે. કેઈનું પણ માને તેમ નથી.”
બાપા, એમના વચેટ કુમાર સુલતાન આજમની મારા ઉપર સંપૂર્ણ મહેરબાની છે. પાદશાહને એના ઉપર અત્યંત પ્રેમ છે. એને કામે ન લગાડીએ ? મારા કહેવાથી ઔરંગઝેબ એ પૂરતી ભલામણ કરશે. ” નાના પુત્ર માણેકચંદે કહ્યું.
ગાંડ છે. ઔરંગઝેબ બેગમને પણ સગા નથી તેમ કુમારોને પણ સગો નથી. ઊલટું કામ કથળી જશે. એ મને ચતું નથી.”
ત્યારે શું કરીશું બાપા ?” છોકરાઓએ પૂછ્યું.
શાંતિદાસે જરા વાર વિચાર કર્યો. તેમણે નિશ્ચય કરી લીધો હોય તેમ જણાવ્યું : “હું જાતે જઈશ, હું બાદશાહને મળીશ.”
“ તમે ? જેણે આપણું મંદિરનો નાશ કર્યો હતો. અને તમારી હજારે વિનંતિઓને ઠોકર મારી હતી. તેને પાસે આ ઉમરે આપને જવા કેમ દેવાય?
