________________
૨૨
રાજનગરનાં
જ નહિ પણ બ્રાહ્મણ વિદ્વાનો પણ એમની વિદ્વત્તા માટે સન્માન દર્શાવતા હતા. તેઓ બુદ્ધિમાન, જીતેન્દ્રિય, શાસ્ત્રાભ્યાસી, વિવેકી અને વિચારવંત પુરુષ હતા
બન્ને ભાઈઓ ગુરુવંદન કરી બેઠા. ગુરુજીએ ધર્મલાભને આશીર્વાદ આપે.
“ ગુરુદેવ અમે એક વિનંતિ કરવા આવ્યાં છીએ. શાંતિદાસ આપને અમારી વિનંતિ રોશન કરશે.” વર્ધમાન શેઠે વાતની શરૂઆત કરી.
“શું કહેવાનું છે શાંતિદાસ?” મહારાજશ્રીએ મીઠાશથી પૂછયું.
શાંતિદાસે ભાઈ સાથે થયેલી વાતચીત મુજબ પિતાની ઈચ્છા વ્યક્ત કરી એમનો અભિપ્રાય માગ્યો.
દેવાનુપ્રિય વર્ધમાન તથા શાંતિદાસ, તમારી ધર્મભાવના જાણું મારે અંતરાત્મા પ્રસન્ન થયો છે. જાઓ, તમે ફતેહ કરે. મારા આશીર્વાદ છે.”
ગુરજીની સંમતિ મેળવી શાંતિદાસ ઘરે આવ્યા. તરતમાં જ પાદશાહ પાસેથી જમીનને પરવાને લેવાને શાંતિદાસ દિલ્લી ગયા. આ વખતે બાદશાહ જહાંગીર આગે હતા, એટલે શાંતિદાસે આગ્રે જઈ બાદશાહની હજુરમાં મુલાકાત લીધી. “કેમ ઝવેરી મમ્મા કુશળ છે ને ?”
આપ જહાંપનાહની નિગાહથી સૌ ક્ષેમકુશળ છીએ.”
“બેગમ સાહિબાને (નુરજહાન બેગમ) ઉચા હીરા જોઈએ છીએ. કુમાર શેરીસાહ માટે માળા બનાવવી છે.”
