________________
-
-
-
-
- - -
-
-
ખમીર
૧૯
રૂકિમણી બહેન આજે પીયર આવ્યાં હતાં. તેને બોલાવતાં ત્યાં આવીને બેઠાં. હરકુંવરે અબેલા ભૂલી જઈ પ્રણામ કરી આશીર્વાદ મેળવ્યો.
હવે મોટાભાઈ કોઈ પણ આપણને વિક્ષેપ ન નાંખે તેવી સગવડ કરી આપે. મારે ઘણું ઘણી વાતો કરવી છે.”
“શેની વાતો કરવી છે બહેન, કાંઈ સમજણ તે આપ.” “એ પછી. પહેલા ખાનગી બેઠકની વ્યવસ્થા કરે.” શેઠે ઓરડાનું બારણું બંધ કર્યું. બહાર માણસ બેસાડ્યો.
“જુ મોટાભાઈ મારું અને મોટી બહેનનું મન નિર્મળ છે, પણ અમારા બંનેના હિતસ્વીઓ જુદાઈના રસ્તે અમને દોરી જાય છે. હવે કઈ રીતે આમાં બીજો ઉપાય મને જોવામાં આવતો નથી. એટલે છૂટા થવું એ વાત નક્કી છે. બાકી રહી મિલકતની વહેચણી. તે સંપસલાહથી થવી જોઈએ. ત્રીજા કાનને સાંભળવાની જરૂર નથી. તમારામાં અમારો બંનેને વિશ્વાસ છે, તે તમે વહેંચણી કરી આપે. હું તમને લખી આપવા તૈયાર છું.”
આવડું મોટું કામ મારા એકલાથી ઉપડી શકે નહિ. તમારા તરફથી બીજે કઈ પંચ જોઈએ, બહેન.”
મેં પહેલેથી જ કહ્યું છે કે ત્રીજા માણસનું આમાં કામ નથી. હું ચાલી ચલાવીને ભાઈને ઘેર આવી છું. ભાઈ, મને એટલી ભીખ નહિ આપે?”. * “વહીવટ ઘણું મટે છે બહેન. ચેપડા તપાસવા પડશે. કિંમત કરાવવી પડશે. સ્થાવર મિલ્કતો ઘણું છે તે પણ અંકવવી પડશે.”
