________________
શ્રીમત
૧૦૭
ચશે. અંગ્રેજ સરકારના હાથ લાંબા છે. તારા જેવાના વગર ફાગઢના ભુક્કા નીકળી જાશે. ચેતતા રહેજે. તારી વાત હું માનતા નથી એટલે તું મારી નજરથી છટકી શકીશ નહિ. હું આટલામાં જ ચેાકી કરતા ક્રૂ છું. જરા પણ ભૂલ કરીશ તા માર્યાં જાઇશ. તારું વહાણુ જસ થશે. જા મેાખે જલદી પહોંચી જા.
""
અલકાસમે પેાતાની નિર્દોષતા દેખાડી. તે મનમાં ડરી ગયા. મનવારે દૂરથી જોયું તે વહાણને હવે મેાખા તરફ ફેરવવામાં આવ્યું હતું.
વેલજીએ એ કલાક પછી અલકાસમને મેલાવ્યેા. “ નાખુદા સાહેબ અહીં આવા, તમારા ભાઈને સાથે લાવા, કાપી પી જાઓ.”
એણે એમને પ્યાલામાં કાપી આપી. વેલજીએ એમને ગઇ ગુજરી ભૂલી જવા કહ્યું. પેાતે એની સાથે ખૂબ વેપારની અને ખીજી જૂની વાતા કરવા લાગ્યા. દરરાજ એ એ વખત નાખુદા અને તેના ભાઈને કારી પાતા, એમને બીડીએ પાતે અને ખૂબ વાતા કરી સ્નેહ બતાવ. વેલજી એમની સાથે ખૂબ પલાટાઇ ગયા. ભારે દેાસ્તી જામી. કડવાશ જૂની થઈ ગઇ, હવે તેા કલાકાના કલાકા વાતચીત ચાલવા માંડી.
મેાખા આવ્યુ. વેલજીના હવે ભય જતા રહ્યો હતા. એણે આરઅને મીઠાશથી વશ કરી લીધા હતા. વેલજીએ મેાખામાં માલ વેચી ત્યાંશ્રી નવા ખરીદ્યો. બસરા, બહેરીન વગેરે બંદરા ખાતે એણે માલ વેચ્યું। ને નવા ખરીદ્યો. આમ એક જ વહાણુમાં આઠમાસ મુસાફી કરી, તેમાં તેને ચેાખ્ખા અગીઆર ાર રૂપિઆ નફા મળ્યો હતા. ધણાં ખંદરાના એણે વેપાર કર્યાં હતા. તે આરી ભાષા એટલતાં શીખી ગયા હતા. વેપારના વિશાળ અનુભવ લીધે
