________________
શ્રીમત
૧૦૧
ખર્ચ કાઢતાં વધ્યા. હવે વેલજીએ ઉધાર આપવાનું વધારે પ્રમાણમાં રાખ્યુ. પોતે વેપારીઓમાં શાખ સારી રાખી હતી એટલે મલબારના કાથાના વેપારીએ એને પાંચ હજાર રૂપિયા સુધી ધીરધાર કરતા હતા. પ્રથમ તે મુંબઈના મોટા કાથાના વેપારીએ પાસેથી માલ ખરીદતા હતા. હવે એણે પરબારી મલબારના વેપારીઓ સાથે આડત આંધીને વહાણેમાં સીધા માલ મગાવવા શરૂ કર્યો. એના વેપાર હવે સારા ચાલવા લાગ્યા. દર વરસે ૧૦૦૦-૧૨૦૦ રૂપિયાના વધારા થવા માંડયો. વેલજી પાસે હવે ૫૦૦૦ રૂપિયાની મૂડી થઇ હતી. માબાપને એણે પચતી, આજી, પાલીતાણા, ગિરનારની યાત્રા કરાવી કૃત્કૃત્ય થયા. અગિયાર વરસનાં વ્હાણાં વાઈ ગયાં. વેલજી ૨૫ વરસન યુવાન થયા. તેના માબાપ વેલજીને સુખી જોઇને ધર્મધ્યાનમાં રહેતાં કાલક્રમે ગુજરી ગયાં.
વેલજી શાહના પિરચય વહાણવાળાઓ સાથે ધણેા હતેા. વહાણુના નાખુદાએ દેશ-પરદેશની વાતા એની પાસે કરતા હતા. અરબસ્થાનના આરખાની, ઇરાની અખાતના રહેવાસીએ ની, રાતા સમુદ્રના રહીશાની, ત્યાંના વેપારવણજ, પેદાશ અને નફાની નવી નવી વાતે કરવા લાગ્યા. તે તરફ્ જઇ મેટા વેપારી ખેડાય છે. ધણા લેાકા, ઘણી ભાષાઓ, જાતજાતના વેપારેાના અનુભવેા મળે છે. વેલજી ઘણાં વરસે થયાં એ વાતા સાંભળતા હતા. એનુ મન આવી આવી વાતા સાંભળી પાણી પાણી થઇ જતું હતું. એ દેશા જોવા, અનુભવવા માટે એને તીવ્ર લાગણી થતી હતી. હવે તા એને તે સંબંધી સ્વો પણ આવતાં હતાં. એ દેશે। તરફ પ્રવાસ કરી આવવાની એને ઉત્કંઠા થઇ. એણે પેાતાની ધણીઆણી પાસે વાત કરી પણ તેણે પ્રથમ ક્રાપ્ત રીતે રજા આપવા કબૂલ કર્યુ નહિ. વેલજી નાહિમત થયા નહિ. એણે લાગ આવતાં વારંવાર ઉલ્લેખ
