________________
૫૦ [
શ્રી “શીશ (કલિ) આજે પુયવાન ચ છું, જેથી આપ ગુરથીના આજે દર્શન થયાં! મારાથી આપશ્રીને નમસ્કાર થયો !
ગુરુ મહારાજની સ્તુતિ કરી અને આત્માની અનુમોદના કરી, ગુરૂ મહારાજના મંભીર ઉપદેશને વિચારવા લાગ્યા, શ્રી પરમેષ્ટિ મહામંત્રને ગણવાને નિશ્ચય કરીને શ્રી શ્રીચંદ્ર પૂર્વ પ્રમાણે વેગથી જતાં કૌતુકને જોતાં જોતાં એક મહી અટવીમાં પ્રવેશ કર્યો. ખરા મધ્યાહ્ન સમયે ગરમીથી અત્યંત તૃષા લાગી. તેમના દુઃખથી દુખી મિત્રે સર્વ દિશામાં જળની તપાસ કરવા છતાં કયાંય પણ જળનાં ચિહ્ન દેયાં નહિ. “હવે શું? ભાવીશું' હ? એમ બન્ને ચિંતામાં પડયા. સુકાયેલાં પાંદડાં જેવા મુખને કરમાયેલું જેને ગુણચંદે કહ્યું હે મિત્ર! આ ઊયા વૃક્ષના શિખરે ચડીને ચારે બાજુ કયાંક જળ દેખાય છે? તે જુઓ.” સારથીએ ઉપર ચઢી જતાં દક્ષિણ દિશામાં બગલા, સારસ, ચાવા આદિ પક્ષીઓને તેમજ તેમના અવાજ સાંભળી ત્યાં જળનું અનુમાન કરી, ઉતરીને નિવેદન કર્યું તક્ષણે રચારૂઢ થઇને તે તરફ જતાં ક્ષણવારમાં એક સરેવર દેખાયું. પલિનીની પાર
તેના તીરે આમ્રવન હતું. મિત્રે જળ લાવી શ્રી શ્રી ચંદ્રને પાન કરાવ્યું. પગે ચાલતા સરવરે ગયા. મિત્રના મનોરથ જેવી ઉંચી, દુર્જન જેવી કોર, વધૂની જેવી શ્રેષ્ઠ પત્રોની શ્રેણ, સીતા વૃક્ષ જેવી, રવાળી સરોવરની પાળે રાજપુત્ર મિત્રથી યુક્ત બેઠા અને સ્ફટીક સમાન સરોવરને જોઈને ચમત્કાર પામ્યા! પાળે આગળ વધતાં એક બેબીને ભવ્ય વસ્ત્રો ધેાઈને તડકે સુકવતો જે તેમાં એક નાની સાડીને જોઈને બુદ્ધિશાળી શ્રી શ્રી ચંદ્રે કહ્યું, હે ગુણચંદ્ર! તેં કાંઈ કૌતક જોયું'?“અહિં વળી શું અદ્ભુત છે?
