________________
પ્રકરણ બાજુ જઈને સુખેથી ભજન કરે, મને આ સમયે સુધા લાગી નથી, જેથી હું ભજન કરીશ નહિ. મકનસુંદરીને મુકીને, તેઓ પણ ભોજન અર્થે જતી નથી. તેટલામાં માતાએ આવીને કહ્યું કે, હે પુત્રી ! હમણાં ભોજન કેમ કરતી નથી ? અશ્રુથી પૂર્ણ નેત્રવાળી એવી મનસુંદરીએ કહ્યું કે, હે માતા! આજે કેદ સ્થળે મારે રતિ થતી નથી. માતાએ કહ્યું કે, તારો પતિ, મારી પુત્રીઓથી વરાએલ છે.
નૈમિત્તિકની વાણીથી, શ્રી “શ્રીચંદ્રથી અમને રાજ પાછું મળશે. હે પુત્રી, હું અભાગણી છું, અતિ દુખી છું, સ્થાનથી ભષ્ટ થએલી એવી છું. મારે પતિ વનમાં મૃત્યુ પામ્યા છે. દેવર અને પુત્ર સુશગિરિ ઉપર ચિરકાળથી ગયા છે. તેઓના અને કુશસ્થળેથી પણ હજી સુધી કંઇ સમાચાર નથી, દે બુદ્ધિશાળી! તું આ સવ’ જાણે છે. છતાં શા માટે આગ્રહ કરાવે છે? માટે ભોજન અર્થે ચા, અને અંતરાય ન કર, તો પણ મનસુંદરી ભોજન કરતી નથી. વિદ્યાધરી મનસુંદરીને હદય સાથે ચાંપીને, દુખથી રૂદન કરવા લાગી.
શ્રી શ્રીચં વિચાર્યું કે, જે મારાથી પહેલા અજ્ઞાનથી વિદ્યાધર માર્યો ગયો હતો, તેની પત્નિ મારા ઉપર ખેવાળી દેખાય છે. પરંતુ જરાપણ વેરવાળી નથી, નગરના દ્વારે પ્રગટ થઈને રહ્યા. શ્રી “શ્રીચંદ્ર' દ્વારપાળને વીંટી આપીને અંદર બતાવીને, પાછી લાવવા કહ્યું. મણિગા બહાર આવીને, સુંદર રૂ૫ અને સુંદર આકૃતિ જોઈને પૂછ્યું કે, આપ કોણ છે? જેટલામાં તેઓ કહેવા જાય છે, તેટલામાં તે મદનસુંદરી રાખીએથી યુક્ત આવીને, પતિને જોઈને, અતિ હર્ષ પામીને કહ્યું કે, હે માતા! તારા જમાઈરાજ આવ્યા, જેમને તું હંમેશા ઈરછી રહી હતી.
