________________
- -
-
-
-
૧૨૦ ]
શ્રી “શ્રીચંદ્ર' (કેવલ) નથી.” સમય થયે રાજ ત્યાં ગયે પણ કન્યા ન મળી જેથી રાજાનું હદય બંધ પડયું. “તે પાપ કેને લાગે” ડીવાર રહીને શ્રી શ્રીચંદે કહ્યું, “એ પાપ રાજાને લાગે, આટલી મોટી ઉંમર સુધી પરણાવી નહિ રાજા કારણ છે, બીજી રીતે ચારેને લાગે.” તે સાંભળી શબ પાછું વડ ઉપર ચોટી ગયું. એમ ત્રણવાર થયું. શાથીવાર સબ લઈને ચાલ્યા. શબે કહ્યું, “હે રાજાધિરાજ! યોગી અતિ ધૂત છે, તારા સાચથી સાધના સિદ્ધ કરીને તેને હણી નાખશે.” તે સાંભળી વિચારે છે.
એટલામાં મધ્યમવયની સ્ત્રી આવી. તેને પૂછયું, “તું કાણું છે.” “નંદગામમાં રહેતી એવીને તે પતિ છે. તે કાઈ વખત ચોરી કરતો તેથી રાજાએ તેને હણીને વડ ઉપર લટકાવ્ય છે. તેને જેવા હું આવી છે. તે જેટલામાં શબને ચંદનથી લીપે એટલામાં તે શખે તે સ્ત્રીનું નાક કરી લીધું ! તે ગામમાં ગઈ. શબને યોગી પાસે લઈ આવ્યા. સ્નાન કરાવીને પુછપથી પૂજી, માંડલામાં કુંડની પાસે યોગીએ મૂકયું શબના હસ્તમાં તરવારને આપી. તેના પગ પાસે બીજી તરફ જતાં શ્રી “શ્રીચંદ્રને ઉભા રાખીને કહ્યું, પાછળ વળીને જોયું નહિ. મારું કાર્ય સિદ્ધ થાઓ એમે ચિંતવવું
શ્રી નમસ્કાર મહામંત્રથી શરીરની રક્ષા કરીને વાંકા દષ્ટિથી શબ ઉપર ધ્યાન રાખતાં શ્રી “શ્રીચ ઊભા રહ્યા. અડદના દાણુ મંત્રીને શબ ઉપર નાંખીને યોગીએ હુંકાર કર્યો. શબ જરા ઉંચું થઈ ચારેતરફ નિરીક્ષણ કરી શાંત પડી રહ્યું યોગાએ પૂછયું, “શું વિચારે છે.” “જેવું મન, વચન અને વર્તન હોય તેવું કાર્ય સિદ્ધ થાઓ. યોગીનું સિદ્ધ થાઓ. એમ ચિંતવ.” ફરી મંત્રીને શબ ઉપર દાણા નાખીને યોગીએ હુંકાર કર્યો. ત્યારે લાલ ચળ આંખ કરીને રાખે ઉભા થઈને કહ્યું, “અરે
