Jaybhikkhu Smruti Granth

SR No.: 032365
Original Sutra Author: N/A
Author: Dhirubhai Thakar, Kumarpal Desai and Others
Publisher: Jaybhikkhu Sahitya Trust Prakashan
Publication Year: 1970
Total Pages: 212
Language: Gujarati
Classification: Smruti_Granth
File Size: 8 MB

Page 44

શ્રી જ્યભિખ્ખું ષષ્ટિપૂર્તિ સ્મરણિકા96 વિચાર જાહેર થયો.
લેકમાન્ય પ્રમુખ વ્યક્તિઓની સનિધિમાં, સાહિત્ય શ્રી. જયભિખુએ સ્પષ્ટ કર્યું કે ટ્રસ્ટમાં જે કાંઈ તરફ, તેમની વિદ્યા તરફ, તેમના ગુણ તરફ અને આવક થાય તે રકમમાંથી એક પૈસો પણ મારા તેમનાં આચરણે તરફ આદર દાખવી ચારિત્ર્યમય અંગત ઉપયોગમાં ન લેતાં સાહિત્યસેવાના પ્રચાર જીવન, ત્યાગ અને તપ આદિ ગુણોનું સન્માન કરવું અર્થે એક ટ્રસ્ટ બનાવી તે રકમ તેને સુપ્રત કરવી જોઈ એ. તેમાં રસ ધરાવતાં સજજનવૃન્દ યથાયોગ્ય અને તેમાંથી મારું સાહિત્ય અને મારું પ્રિય સાહિત્ય પૂર્ણ સહકાર આપી આદરસત્કારપૂર્વક પૂર્ણ શ્રદ્ધાંજલિ પ્રગટ થયા કરે..
અર્પશે અને સાથોસાથ તેઓના આરોગ્યપૂર્ણ નિરાઆજે ટ્રસ્ટ થઈ ગયું છે અને તે જ ટ્રસ્ટની ભય દીર્ઘજીવન માટે સૌ કોઈની શુભેચ્છા પ્રગટ થાય પ્રતિ માટે આજે આપણે સૌ તેઓને ઉત્સવ- તેવી ભાવના સાથે હું મારા અંતરના શુભાશીર્વાદ શ્રી સમારોહ ઊજવવા માટે પ્રયત્નશીલ છીએ.
‘જયભિખુ’ભાઈ ને આપી, અંતરમાં ઉત્પન્ન થતી કલકત્તાએ ઉત્સવની પહેલ કરી છે: અને મુંબ
અનેક ભાવનાઓને લેખવિસ્તારના ભયથી શાન્ત ઈએ પણ પોતાની મહાનુભાવતા દાખવી છે. અમ
રાખી તેઓનું સર્વવિધ મંગલ થાય તેમ શુભ દાવાદ અને બીજા સ્થળે ગમે ત્યારે દેશકાળ અને સૌ
કામના કરી આ લેખનકાર્યથી વિરમું છું. વ્યક્તિઓની અનુકુળતા પ્રમાણે વિવિધ સમારંભે છે,
“ નક્ષત્ર, આ દેહને કેટલા વખતથી ખવરાવતા આવ્યા છીએ ? ઘર છેડવાં, બાર છેડવાં, ત્રિયા છોડી, તલવાર છેડી; વિલેપન-વિહાર છોડ્યા, છતાં પેટ ન છૂટયું. માગીને પણ પેટને પાળ્યું, પિંડને પિળો. સંસારની દોલતને લાત મારીને પણ ટુકડા રોટલા માટે ઘેર ઘેર ભીખ માંગી. એ બધું શા કાજે? આ દેહને પોષવા ? એને પોષીને વર્ષો સુધી જાળવ્યો, ને આજ ખરે ટાણે દગો દે એ કાંઈ ચાલે ? માણસ ધન શા માટે જાળવે છે ? અણીને વખતે ઉપયોગમાં લેવા. લેકે ઘોડાને શા માટે તાજોમા રાખે છે ? ભીડને વખતે રાખેલ ખેલવા. આપણે આ દેહને શા માટે પિષીએ છીએ? કર્તવ્યની પળે કામ આપવા માટે. અને એ વખતે જે એ દેહ કામ ન આપે તો શા ખપનો? ધિક્ક છે એને ખવરાવ્યું. માટે નક્ષત્ર! તું એની ચિંતા મૂકી દે. એ તો એક જશે, તો એકવીસ આવશે. જે ને, સંસારમાં માનવી ક્યાંય માય છે ! એક જાય છે તે એકવીસ આવે છે. નક્ષત્ર, ઊઠ, મારી સામે સ્વસ્થ થઈને બેસી ને કપરું કાર્ય ડાર્પણથી સંપૂર્ણ કર.”
ભાગ્યનિર્માણમાંથી