________________
A ઃ જેનદર્શન-શ્રેણુઃ ૨-૧
મત્સર કરનારા જી, ભૂતાવેશવાળે જે રીતે માર ખાય તેમ, માર ખાઈ રહ્યા છે.
આપણી દશા ગમે તેટલા જળથી સંતુષ્ટ ન થનાર ને પરિણામે ખાધૂધ બનનાર સાગર જેવી છે. ભગવાને આજે મૌનવાણીમાં એ બધાંથી મુક્ત થવા કહ્યું, ને જીવમાત્રમાં વસી રહેલ અનન્ત બલ, વય ને પરાક્રમ તથા શ્રદ્ધા, ધેય ને સંવેગને રસ્તે આપણું વીર્ય ફેરવવા, પરાક્રમ પ્રસારવા સૂચવ્યું.”
આ વાત સાંભળી સંતુષ્ટ થયેલાં ભાવભીનાં પ્રજા- જનેએ કુમાર શ્રેયાંસને પ્રશ્ન કર્યો : “એ ઋષભકુલદીપક!
અમે તમારી પાસેથી એટલું જાણવા ઈચ્છીએ છીએ કે આવા દયાળુ, માયાળુ, કરુણાળુ ત્રિલોકીનાથને પણ આટલા સમય ક્ષુધા-પિપાસા શા કારણે નડી ? ધમીને ઘેર ધાડ કાં પડી ?”
ભાઈઓ! તમે ઠીક પ્રશ્ન કર્યો. એ કર્યા કર્મને બદલો હતો. કરેલાં કર્મ પૃથ્વીનાથને પણ છેડતાં નથી. ભગવાનના પાછલા ભવની એ વાત છે. તમે શાંત ચિત્તો સાંભળજો.”
“ચોમાસું ધારે વરસી ગયું છે. કારતકમાં કાપણું થઈ છે. માગશરે ડૂડાં પિલાય છે. શું ધાન પાક્યાં છે ! છીપમાં મોતી સમાતાં નથી, તેમ કૂંડામાં કણ માતા નથી. - ખળું આખું ભરાઈ ગયું છે. ખેડૂત શબલને હૈયે હર્ષ
માતો નથી!
