________________
24 જૈનદર્શનબ્રેણી : ૨-૧
- પૃથ્વીનાથ લોકેને આ બધા વિશે સમજ આપતા આગળ વધ્યા. પ્રભુ નગર બહારના ઉપવનમાં આવ્યા. સુંદર એવા અશોકવૃક્ષ નીચે સ્વસ્થ રીતે ઊભા રહી એમણે કહ્યું : - “મારા જીવનથી મારે તમને પદાર્થપાઠ આપ જોઈએ. મારા શબ્દો કરતાં મારું મૌન, મારી વાણી કરતાં મારું વર્તન હવે માર્ગ દર્શાવશે. હવે તમે મને કેટલાય દિવસે સુધી સાંભળી શકશે નહિ. વસંતની મને રાહ છે. એ રાહમાં સ્તબ્ધ મારું મન મારું ધ્યેય રહેશે.”
પ્રભુએ એક વાર એકત્ર થયેલા માનવસમુદાય પર નજર નાખી. એ નજરમાં જાણે વિશ્વરૂપતાના નકશા પાથર્યા હતા. . ‘ભાઈએ !” પૃથ્વીનાથે પોતાના આજાનબાહુ મુખ તરફ લઈ જતાં કહ્યું, “તમે જાણે જ છે કે સર્વ રસને પિતાનામાં ઉકાળનાર અગ્નિની શત શિખા વચ્ચે લપેટાઈને પણ નિરાંતે જીવનાર ઘડે, બીજાને ઉકાળતાં પહેલાં પિતે ઊકળે છે. એ પાત્ર બનતાં પહેલાં, એની કસોટી કાજે નિપજાવેલા નિભાડાના અગ્નિમાં પ્રવેશે છે, મારે પણ એ રીતે તૈયાર થવું જોઈએ. દુઃખને અગ્નિ મને ન પ્રજાળ, સગવડની મોહિની મને ન સતાવે, સુશ્રષાની માયા સને ન. સ્પશે તે માટે આજથી મારે કઠેર આરાધના શરૂ કરવી ઘટે. મારા બળને મારા દેહ પર વાપરવું
