________________
ભગવાન મહિલનાથ : 47
વસુદેવ, પોતાના રૂપલાવણ્યથી ચંદ્રને નિસ્તેજ કરતો અભિચંદ્ર અને શ્રમણ ન હોવા છતાં સાધુત્વને ઉપાસક મહામતિ વૈશ્રમણ : એમ છે મિત્રો હતા.
સાતે મિત્રે ખાન-પાન, હાસ્ય-વિનોદ, પઠન-પાઠન, વિહાર પર્યટન બધું એક સાથે કરતા. સાત દેહ ને એક પ્રાણ જેવા એ હતા. સહુ એમને સપ્તર્ષિના તારા કહેતા. સાતે જણે એગ્ય કાળે નવયૌવન પામ્યા. સંધ્યાકાળે સૂર્ય જેમ પિતાનું તેજ અગ્નિમાં સ્થાપે એમ બળભદ્ર રાજા યુવરાજ મહાબળને ગાદી આપી નિવૃત્ત થયે. છ મિત્ર પણ સંસારધુરાને ભાર સમર્થ રીતે વહેવા લાગ્યા.
“સહુની પાસે ધન હતું, રૂપ હતું, અને એને અનુરૂપ યૌવન હતું. યૌવનસડજ સત્તા ને સામર્થ્ય પણ હતાં. પૃથ્વી પર સ્વર્ગને આસ્વાદ તેઓ માણી રહ્યા હતા. એક દહાડો એક ત્યાગી પુરુષ તેઓને મળ્યા. તેણે કહ્યું : “આ રૂપ વૃથા છે, આ ધન મિથ્યા છે, આ સત્તા સંતાપિની છે. જે યૌવનને ધર્મથી, દેડને શીલથી ને ધનને દાનથી ઉજજવળ નહિ કરો તે તમારો લાખેણે ભવ કેડીના મૂલે જશે.” આગળ વધતાં તેઓએ વધારામાં કહ્યું:
એક વાર વાવેલાં વૃક્ષ સદાકાળ ફળ દેતાં નથી. એ વૃક્ષ ઊલી જાય તે પહેલાં નવાં વૃક્ષની વાવણી કરે. મહા નુભા! કેઈ કાળે તમે આમ્રવૃક્ષનું બી વાવ્યું. આમ્રવૃક્ષ ફળ્યું. એનાં ફળ તમે આજે હોંશે હોંશે આસ્વાદે છે. પણ એક કાળે એ વૃક્ષ ફળતું બંધ થશે. એ વખતે નવું વૃક્ષ
