Aafatoni Aandhi Vachhe Samruddhinu Shikhar U N Mehtanu Jivan Charitra

SR No.: 032342
Original Sutra Author: N/A
Author: Kumarpal Desai
Publisher: Torrent Limited
Total Pages: 242
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 10 MB

Page 87

લાખો નિરાશામાં એક અમર આશા
સુખમાં સાથી સહુ કોઈ ! દુઃખમાં મળે ન કોઈ ! સુખમાં બધા આપણા સાથીસંગાથી બનતા હોય છે. સગાંવહાલાં અને સામાન્ય લટકતી સલામની ઓળખાણ ધરાવનારા પણ સુખના દિવસોમાં સાથ આપતા હોય છે. દુઃખના દિવસો એવા દોહ્યલા હોય છે કે દુઃખી માણસને એનો પોતાનો પડછાયો પણ સાથ આપતો ન હોય તેવું લાગે છે !
આસપાસ-ચોપાસથી હૈયું કરી નાખે તેવો ઉપહાસ ઉત્તમભાઈને મળતો હતો. અન્યના ઉષ્માભર્યા સાથને બદલે ઘોર ઉપેક્ષા જ હાથ લાગતી હતી. આમ છતાં ઉત્તમભાઈના દિલની ધગશ એવી હતી કે એમના જોશને, એમના ધ્યેયને કોઈ આપત્તિ કે અવરોધ રોકી શકે તેમ નહોતાં.
ઉત્તમભાઈના હૃદયમાં આશાનો અમર દીવો પ્રગટતો હતો. મહાત્મા ગાંધીજીએ કહેલું એક વાક્ય ઉત્તમભાઈના ચિત્તમાં ઘૂમતું હતું કે “આશા અમર છે, તેની આરાધના કદી નિષ્ફળ નથી જતી.'
એક દૃષ્ટિએ જોઈએ તો જીવનમાં સિદ્ધિનું પ્રભાત ઊગશે એવી હૃદયમાં ઊંડે ઊંડે છુપાયેલી આશાએ જ ઉત્તમભાઈને અહર્નિશ કર્મનિષ્ઠ રાખ્યા. તેઓ એમ માનતા હતા કે એક વાર પોતે જરૂર અગ્રણી ઉદ્યોગપતિ થશે.
૧૯૫૮માં ઉત્તમભાઈએ જ્યારે ટ્રિનિપાયરીન' નામની દવા બજારમાં મૂકી, ત્યારે આમાં નસીબે ધાર્યો સાથ આપ્યો નહીં, આમ છતાં તેઓ એટલું તો સાબિત કરી શક્યા કે દવાના વ્યવસાયની એમની પાસે આગવી સૂઝ છે અને દવાના ઉત્પાદનથી તેઓ નફો રળી શકે તેમ છે. એમની અગાઉની નિષ્ફળતાઓ જોઈને એમને સદંતર નિષ્ફળ માનવી ગણનારી વ્યક્તિઓ પોતાના અભિપ્રાય અંગે વિચારમાં પડી ગઈ !
આ સમયે ઉત્તમભાઈ ગોરેગાંવની આઈ.આર.આઈ. કંપનીમાં લોન લાઇસન્સના ધોરણે દવાઓ બનાવતા હતા. આ સમયે શારદાબહેન દવાઓનું પેકિંગ કરતાં હતાં. મુંબઈમાં રહીને એમણે વેપાર ખેડવાનો પ્રયાસ કર્યો, પરંતુ કરોડપતિ થવાની કલ્પના કરતા ઉત્તમભાઈ ‘રોડપતિ' થઈ ગયા ! તબિયતને કારણે એમને મુંબઈની દોડધામ પણ ફાવતી નહોતી. મનોમન એમ પણ લાગ્યું કે પોતાને માટે મુંબઈ શહેર ફળદાયી નથી, આથી અમદાવાદમાં દવાઓનું ઉત્પાદન શરૂ કર્યું.
આવે સમયે આર્થિક ભીંસ એમના અંતરમાં ખૂબ અકળામણ જગાવતી હતી. કોઈ વાર ઊંડા વિચારમાં સરી પડતા તો ક્યારેક એમ માનતા કે આ સંજોગો તો મારા પૂર્વભવની લેણદેણ સમાન હોવા જોઈએ. આજે એને ચૂકવી રહ્યો છું. હૃદય પર ઉપેક્ષા, અવગણના અને ઉપહાસથી થયેલા આઘાતને ‘લેણું ચૂકવીએ છીએ”
83