________________
૪૦૮ જૈન ગૂર્જર સાહિત્ય-રત્ના અને તેમનીકાવ્ય-પ્રસાદી ભાગ ૨
ગુરૂશ્રીની અંતિમ અવસ્થા સમયે ગુરૂશ્રીએ આશીર્વાદ આપ્યો કે હે વત્સ સત્યને ખપી થજે, જ્યાં તને આત્મકલ્યાણ ભાસે ત્યાં રહેજે.' ગુરૂના સ્વર્ગવાસ પછી સારા યે પંજાબમાં વિચરવા માંડયું. પંજાબમાં તે સમયે વિદ્વાન ગણુાતા સ્થાનકમાર્ગી સાધુ અમરસિંહજીને મળ્યા. તેમની સાથે થેડા સમય રહ્યા ને મુહપત્તિ અને મૂર્તિની ચર્ચા કરી. પણ પેાતાને સતાષ ન થયા તે તેઓશ્રી તેમનાથી જુદા પડયા. આ બનાવ અમૃતસરમાં બન્યો.
તે પછી શાસ્ત્રને વધુ અભ્યાસ કરવા માંડયા અને તેએશ્રીને સ ́પૂર્ણ ખાત્રી થઈ કે મૂર્તિ પૂજાને શાસ્ત્રમાં નિષેધ નથી. અને ગૂજરાનવાલામાં તેએશ્રીએ પ્રસિદ્ધ કમ ચંદ્ર શાસ્ત્રી તથા ગુલાબરાય શેઠે આદિ સમભાવી પુરૂષાની સભા વચ્ચે મૂર્તિપૂજા સાબિત કરી ને ગૂજરાનવાલાના શ્રાવાએ તે વાત સ્વીકારી. તે પછી શિયાલકાટના સેાભાગમલજી અને રામનગરના માણેકચંદ શાસ્ત્રી પણ છુટેરાયજીના પરમ ઉપાસક મન્યા. આટલી નહેર ચર્ચા થયા પછી સંવત ૧૯૦૨માં પસરના વિદેશાના ભાણેજ મુલચંદજીએ ત્રુટેરાયજી પાસે દીક્ષા લીધી. સેાળ વર્ષોંના બુદ્ધિનિધાન આ નવયુવાન તેજસ્વી શિષ્યે ગુરૂજીને આશય જાણી લીધેા ને કહ્યું કે જો મુહપત્તિ ખાંધવાની શ્રદ્ધા નથી તે। શા માટે આત્માને છેતરવા. બસ સવત ૧૯૦૩માં આ ગુરૂશિષ્યે મુહપત્તિ ખાંધવી છેાડી દીધી. આમ પંજાબમાં આહારપાણીની મુશ્કેલી પડી. ઉતારા પશુ મળવેા મુશ્કેલ થયા. છતાં સત્યમાર્ગે આગળ વધી રહ્યા તે આખા પંજાબમાં સત્યધની મશાલ પ્રગટાવી. સંવત ૧૯૦૮માં અઢાર વર્ષની ઉંમરે શ્રી વૃદ્ધિચદ્રષ્ટએ તેમની પાસે દીક્ષા સ્વીકારી અને આ ત્રિપુટિ–છુટેરાયજી મહારાજ, મુળચ ંદજી મહારાજ તથા વૃદ્ધિચંદ્રજી મહારાજ પંજાબથી મારવાડ થઈ ગુજરાતમાં આવ્યા તે સંવત ૧૯૧૧માં શ્રી સિદ્ધાચલજી જાત્રા કરી તે ભાવનગર ચામાસું કર્યું. આમ આ ત્રિપુટી મુનિવરે એ શ્રી ગિરિરાજની યાત્રાથી આનંદ પામી સં. ૧૯૧૨માં અમદાવાદમાં શ્રી મણિવિજય દાદા પાસે સ ંવેગી પક્ષની દીક્ષા
