________________
૩૯૬ જૈન ગૂર્ સાહિત્ય-રત્ના અને તેમની કાવ્ય-પ્રસાદી ભાગ જુએ નેમિજિદને રે, ખેલે એકતાન થઈ રે; નેમિ॰ નિશ્ચે બળવાન લાગે છે રે, દેવવાણી ત્યાં થઈ રે. નેમિ૦ ૩ ‘કુમાર વયમાં સયમી થાશે, લેશે નહિ રાજને રમણી રે;” નેમિ વરઘોડે ચઢી પાછા વળ્યા રે, રાજીમતી થઈ દૂમણી રે. નેમિ॰ ૪ સહસાવનમાં જઈ દીક્ષા લીધી, દેવે મહાત્સવ કીધા રે; નેમિ॰ રાજીમતીયે પણ સમવસરણમાં, દિક્ષા લઈ જશ લીધા રે. નેમિ૦ ૫ નવ નવ ભવની પ્રીતડી રે, રાજીમતીની વિ છેડી રે; નેમિ॰ તે કેમ અમને મૂકયાં રખડતાં, અનંત ભવની પ્રીત તેાડી રે. નેમિ॰ ૬ મેં તેા રાખી છેતારી પ્રીતડી રે, ઝાલા હવે પ્રભુ હાથ રે; નેમિ॰ પ્રેમ-જ અને આપજો રે, નિત્યાનંદ સનાથ રે. નેમિ॰ ૭
(૪)
શ્રી પાર્શ્વનાથજિન સ્તવન ( રાગ–ઋષભદેવ હિતકારી જગતગુરુ...)
પાર્શ્વ જિષ્ણુદ મનેાહારી જગતગુરુ પાર્શ્વ જિષ્ણુ દ મનેાહારી, ત્રેવિસમાં પ્રભુપાર્શ્વ જિનેશ્વર, જગમાં જયજયકારી જગત. ૧ અશ્વસેન કુલ મદિરે દીવા, વામાદેવીને સુખકારી; પ્રભાવતી સાથે લગ્ન થયા પણ, ભાગમાં નહિ વિકારી, જગત. ૨ વરસીદાન દઈ દીક્ષા લીધી, આવ્યા ત્યાં મેઘમાળી; ઉપસર્ગ કીધા મેઘ વરસાવી, ધરણે, મેઘ નિવારી, જગત. ૩ રાગ નહિ ને રોષ નહિ રે, ખેડુ પર સમતાધારી; ક ખપાવી કે વળી થયા, તીર્થંકર પદધારી, જગત. ૪ સમેત શિખરે મેક્ષે સિધાવ્યા, ક કલંક વારી; પ્રેમ જણૢ સૂરિ કરજોડે, નિત્યાનંદ પદધારી, જગત. પ
