________________
૩૭ર જૈન ગૂર્જર સાહિત્ય-ના અને તેમનીકાવ્ય-પ્રસાદી ભાગ
જેની ચામડી ચડચડ ઉતરે તાયે હુંચે ન રાષ લગીરે એવા ખ`ધક મુનિ, કેવા સમતા ગુણી-મહા. ૩ માથે માટીની પાળ અનાવી
નાંખી અગાર દ્વીધાં જલાવી
કેવા ગજસુકુમાળ, ક્ષમા રસના ભંડાર–મહ!. ૪ ધન્ય ધન્ય મેતારજ ઋષિને
કસીને
વીંટી વાધર શિરપર શમરસપૂર, કર્યાં કમ
ચકચૂક—મહા. ૫
નખાવે
ઉડાવે
થયા–મહા. ૬
ઝીલે
ઉંડી ખાડમાં જેને વળી ગર્દન અસિથી
મુનિ ઝાંઝરિયા, કેવા વીર સજીવાને ખમી ખમાવી મૈત્રી ભાવના દીલમાં જગાવી
ભાવ ધરું, ધન ઘાતિ હરું-મહા. ૩ કરી પાપને પશ્ચાત્તાપ જપી અરિહત સિદ્ધના જાપ જલધિ તરું, શિવરમણી વધુ-મહા. શત્રુ મિત્રમાં રાખું સમ ભાવ ધરું સંવેગ નિવેદ ભાવ અનું સમતા ધારી, વરી વિરતી નારી-મહા. ૯ લબ્ધિ ક્ષ્મણ કીર્તિ ગાવે ઉર કરુણાનાં શ્રોત વહાવે ગાવુ ગુણીજન ગાન, જિન વચન પ્રમાણુ-મહા. ૧૦
શુદ્ધ
ભવ
