________________
૩૧ર જૈન ગૂર્જર સાહિત્ય-રત્ન અને તેમની કાવ્ય-પ્રસાદી ભાગ ૨
(૫)
શ્રી મહાવીરજિન સ્તવન
(રાગ-રાખના રમકડાને) વીરજિના મુખડાને જેવા, હાંરે જેવા હર્ષભરાયારે;
ઈદ્ર ઈંદ્રાણી દેવ દેવીઓ, સ્વર્ગલેકથી આવ્યા વીર. ૧ રત્ન કનકમણિવૃષ્ટિ કરતા, સિદ્ધારથ ઘર ઉપરે;
દેવ દેવીનાં ટેલેટેલા, ગગનાંગણથી ઉતરે રે વીર. ૨ છપ્પન દિકકુમારી આવી, મંગલ ગીતો ગાવે;
પ્રભુના ચરણે શીશ નમાવી, નિજનિજ ફરજ બજાવેરે વીર. ૩ પંચરૂપ કરી મેરૂ ઉપર, ઈદ્ર પ્રભુને લાવે;
વીર પ્રભુ જન્મોત્સવ કરવા, ચોસઠ ઈદ્રો આવે વીર. ૪ તીર્થોદકના જલને લાવી, પ્રભુજીને ન્ડવરાવે;
અસંખ્યદેવે પ્રભુની ઉપર, ક્ષીરની ધાર વહાવેરે વીર. ૫ મેરૂ પરથી જંબુદ્વીપમાં, ઈદ્ર પ્રભુને લાવે;
માતાને સેંપી પ્રભુજીને, સ્વર્ગલેકમાં જોવેરે વીર. ૬ ક્ષત્રિયકુંડ નગરમાં ઓચ્છવ, ઠામ ઠામ મંડાયા;
ધ્વજ પતાક, તારણ મંડપ; ઘેર ઘેર બંધાયારે વીર. ૭ બાર દિવસ વીત્યે રાજા, સહુ સાજનને બોલાવે;
જમાડીને સન્માન કરીને, વાણી એમ સુણાવેરે વીર. ૮ પુત્ર એ ગર્ભે આવ્યો ત્યારથી, લીલાલહેર જ થાવેરે;
ધન ધાન્ય ને સોનું રૂપું, સઘલું વધ વધ થાવેરે વીર. ૯ તે માટે એ કુમારનું અમે, વર્ધમાન એમ નામ;
સૌ સાજનની રાખે સુંદર, સ્થાપીએ અભિરામર વીર. ૧૦ પારણીયે ઝુલતા અંગુઠામાં, પાન અમૃતનું કરતા;
સર્વ જગતને આનંદ કરત્ય, વીર પ્રભુ ઉછરતા રે વીર. ૧૧
