________________
૧૮૨ જૈન ગૂર્જર સાહિત્ય-રત્ન અને તેમની કાવ્ય-પ્રસાદી ભાગ ૨ ધરમ ઉપદેશ પ્રભુ દીના,
સમેસરણ કે બીચ સુની ભવી જનમ સફલ કીના શોક ભવિજન મનસે નાસે, - રહિત શેક ફલફૂલ સહિત અશેક વૃક્ષ કાસે.
નિરંતર રહે પ્રભુ પાસે દેહા ! પાંચ વરણ અર્બિટ હૈ, - પુષ્પન જાનુ પ્રમાન; પાપ અધે જાવે સહી, અચરિજ નહી કછુ જાન સુમન જન દરસન કરે દેવા. ન. ૬ દેવધ્વનિ મનહર સુર બાજે, * પ્રભુ વચન રસપાન, સુધાસમ ભવિજન મન રાજે, પાન કરને સે તૃપ્તિ થવે, ' ' જનમ, મરણ દુઃખટાર શીધ્ર પદ અજર અમર પાવે, -
અમર દે પાસે પ્રભુ ભાવે. દેહાલ નીચે ઝુક ઉપર ચઢે, !
ભવિકે યહ સમઝાય; નમન કરે પ્રભુ ભાવસે, નિશ્ચય ઊર્ધ્વગતિ જાય, પાર હે ભવસાગર ખેવા. ન. ૭ મણિમય સિંહાસન છાજે,
શ્યામ ઘટા પ્રભુ નેમિ દેખ ભવિજન શિખિ સમગજે. વિ છે ભામંડલ સુખકારી, કે નહીં બરાબર તેજ સૂર્ય નમતે નિત નરનારી.
પાવે નિજ તેજ તમે ટારી. દેહા દેવ દુંદુભી ગાજતી
- દેવે ભવિકે સુનાય; સાર્થવાહ પ્રભુ મુકિત કે, સેવા કરે ભવિ આય; નિરંતર નિત શિવ સુખ લેવા. ૮ પ્રભુ શિર તીન છત્ર સેહે,
તીન ભુવન કે બીચ નહીં કેઈ ઔર ભવિ મહે
