________________
પંડિત વીરવિજયજી
૧૦૧
કેવલ હોઈ અખૂટ ખજાને, નહિ છાને જિનરાજ, તાકે લવદાયક મોય દીજે, બાંહિ ગ્રદ્યાકી લાજ ધરીરી. તુમ ૩ મદમદનોઝિટ નાથ સદાની, દદ્ધાર કૃપાલ, વિજિતાડધાતાડધાભયી સાંઈ, શિવવહૂકી વરમાલ વરીરી તુમ ૪ તેહિ અન~ગરીમા હૃદયે, ધરત તરત ભવિજેત; ભાર સહિત જલ તરિયા, કિમ હો, સંતપ્રભાવ અત્યંત તરીરી
ભવ પ્રતિફલ ભયે પ્રભુ તભી, જે જન પૂંઠે લગત; તાકું ભવજલ પાર ઉતારત, કર્મ હણી દુરદંત અરીરી તુમ ૬ ફલાલ કર પાર્થિવ નિપ ચઢ, સહત હતાસન તાપ; અદભુત કયા તબ પૂંઠ લગત જન, એરકું તારત આપ તરીરી કર્મવિપાકર્સે વંધ્ય જગતગુરુ, તારતચિત્ર કરંત, પાર્થિવનિપક અર્થ વિચારત, એપમકું ઘડંત ખરીરી. તુમ ૮ ઈમ ગુરૂ ઉપમ જે ધરે સાહિબ, તે કર મુજ દુઃખ ભંગ; સુણ અચિરાસુત શાંતિ શુભંકર વીર કહે રસરંગ ભરીરી તુમ
શ્રી નેમિનાથ સ્તવન
(ઋષભદેવ હિતકારી જગતગુરુ-એદેશી) સુણે સખી સજ્જન ના વિસરે, એ આંકણી આઠ ભવાંતર નેહ નિરવાહી નવમે કયું બિછરે, સુણે નેહવિલુધી આ દુનિયામેં, ઝુંપાપાત કરે.
સુત્ર ૧ ઘર છડી પરદેશમેં ભમતા, પૂરણ પ્રેમ કરે જાન સજી કરી જાદવ આયે, નયને નયન મિલે. સુત્ર ૨
