________________
(૬૭) ફળોથી લચી પડતે આ જેમ વધુ નમ્ર બને છે, તેમ વિમળા પણ દેવાધિદેવની કૃપા અનુભવી વિશેષ નમ્ર બની હતી. સુખ અને સંપત્તિ વધવા છતાં તેમના વ્રત-જપ-તપ ઔદાર્ય અતિથી વિગેરેમાં લેશમાત્ર પણ ફેર પડયે ન હતો.
સવાર, બપોર અને સાંઝ એ જેમ કાળને અનિવાર્ય કમ છે તેમ જીવનને વિષે પણ પ્રભાત, મધ્યાન્હ અને સંધ્યા એ અવસ્થાએ સ્વાભાવિક છે. વિમળા અને દેદાશાહના જીવન ઉપર સંધ્યાનાં રંગ ઉતરવા લાગ્યા. આખી જીંદગીમાં તેમનાં હાથથી એ કઈ જ પ્રસંગ ન્હોતો બને કે જેથી તેમને જીવનની સંધ્યા લેશમાત્ર પણ દુ:ખદાયી ભાસે. પવિત્ર જીવનની સંધ્યા પણ એટલી જ પવિત્ર હોય છે. જેમનું આખું જીવન પ્રમાણિકતા–નીતિ અને ધર્મના માર્ગે વહ્યું હોય તેમને જીવનસંધ્યા તે શું, પણ મૃત્યુ સુધાંએ મહોત્સવરૂપ પ્રતીત થાય છે. ઉભય દંપતી જીવનની ક્ષણભંગુરતા બરાબર સમજતા હતા. લક્ષ્મીની ચંચળતા પણ તેમનાથી અજાણી ન હતી અને એટલા માટે જ તેમણે પ્રમાદ કે લેભ રાખ્યા વિના જીવન અને ધનને કેવળ સદ્વ્યય જ કર્યો હતો. તેમને કોઈની સામે તો શું, પણ પિતાની વિષે પણ ફર્યાદ કરવાનું કંઈજ કારણ ન હતું. તેમને મન જીવન જેટલું જ મૃત્યુ પણ સ્વભાવિક અને મંગળમય હતું.
અચાનક એક દિવસે વિમળાના શરીરમાં વ્યાધિઓ દેખાવ દીધું. તપસ્યાથી જર્જરિત થયેલા દેહને માટે એ વ્યાધિ જીવલેણ નીવડે, વૈદ્યને બોલાવી ચિકિત્સા કરાવી. દવા
