________________
(૩૯) “સિદ્ધિની પ્રાપ્તિ એ જેમકઠિનમાં કઠિન સાધના છે તેમ એ સિદ્ધિની સાચવણું એ પણ કપરામાં કપરી કસોટી, છે એ વાત પણ મારે તમને આ તકેજ કહી નાખવાની છે. સિદ્ધિને જાળવી રાખતાં તમારે કેટલાક ભેગ આપવો પડશે. સુખની પણ કીસ્મત તે ભરવાની જ હોય ને ? તમારે એ કીસ્મત વહેલી યા હેડી ભરવી પડશે.”
ગીરાજના અવાજમાં નિશ્ચલ દ્રઢતા હતી. જાણે સુખનું એક પ્રકરણ પુરૂં થતાં નવાજ પ્રકરણને આરંભ થતો હોય તેમ દેદાશાહને લાગ્યું. સુખસ્વમની આખી સૃષ્ટિ ધ્રુજવા લાગી ! કેવળ સુખ-શાંતિ અને વૈભવને જ વિચાર કરતે દેદાશાહ આ છેલ્લા ઉદ્ગાર સાંભળી થંભી ગયે ! આફત અને તે પણ આ સિદ્ધિ પ્રાપ્ત થયા પછી ! એ વાત એકાએક તેના ગળે ન ઉતરી ! તે તો એમજ માનતા હતા કે જેને ત્યાં સુવર્ણસિદ્ધિ હોય તેને દુનીયાની કઈ પણ આપત્તિ સ્પર્શ પણ શી રીતે કરે ?
દારિદ્રયનું જ દુઃખ કંઈ સર્વોપરી નથી, એ દુઃખને ભૂલવી દે એવી ઘણું કસોટીઓ રહેલી હોય છે. તમારે એ કસોટીમાંથી પસાર થવું પડશે. આ સુવર્ણસિદ્ધિવડે તમારી દરિદ્રતા બળી જશે, પણ એજ સિદ્ધિ તમારા મિત્ર-સો-સંબધીઓમાં એક પ્રકારની કેરી ઈર્ષા જગવશે. તમારી તરફ ઈષોની જવાળાઓ ફેંકાશે અને કદાચ એ વાળા તમને બાળીને રાખ તે નહીં બનાવે, પણ તમને યત્કિંચિત અંશે દઝાડશે તે ખરી જતમારે તમારી સહિષ્ણુતા અને શ્રદ્ધાને
