________________
(રર૫) પડી રહેવું તેને ઠીક ન લાગ્યું તેણુએ જાળવીને પડદાના બે છેડા હાથથી વાળ્યા અને બહાર નીકળવાને ઉપકમ કર્યો. રાણુને ન્હાર નીકળતી જે ચારે જણા ગભરાયા. હજી તેઓ કાંઈ નિર્ણય કરી શકયા તા.
તમે કેણુ છે?” રાણીએ વાતની શરૂઆત કરવા
“માડી ! તારા દીકરા !” એકે જવાબ આપે.
તરતજ મુખ્ય માણસે હાથમાં તલવાર લીધી. તેને લાગ્યું કે હવે વિલંબ કરવાથી બાજી બગડશે “દીકરી” શબ્દ સાંભળી રાણુને પણ થયું કે “રાત દિવસ હિંસા કરનારાઓના હૈયામાં પણ કેટલી દયા-માયા છે? આ પ્રસંગ ન મળે હેત તો આ ઘાતકીનાં હૈયાં કયારે વાંચત?” પણ એ તે રાણજીની ચોકખી ભૂલ હતી બેધાજ કંઈ રાણુને માતા માનનાર ન હતા મુખી તે રાજાની પાસેથી ઈનામ લેવાની આશાએ તલપાપડ થઈ રહ્યો હતે.
ભાઈ ! ગભરાશે નહીં તમે તમારે ધર્મ બજાવે રાજને ક્રોધ જે મારા ખુનથી જ શાંત થાય એમ હોય તે આ દેહ પણ એમનોજ છે”
ચારે જણું રાણી સામે તાકી રહ્યા મૃત્યુની છેલ્લી પડીઓ ગણાતી હોય તે વખતે પણ આટલી શાંતિ અને આટલું ધૈર્ય ! તેમના જીવનમાં આ પ્રસંગ અપૂર્વ હતે. પિ. ૧૫
