________________
૨૦૯
માનવી મુખત્યાર છે, તે કે પાપ કરશે તેના બદલે એક વખત કુદરત તેને આપશે. અને પતત્રતાની ખેડીએ તે ખધાશે, તથાપિ કાર્ય કરવાને અને અનેક પ્રકારના કાવાદાવા કરવાનેતા તે સ્વતં જ છે. ખરેખર માનવ ભવતું મે જીવન માણસને જીવનનું ખરૂં તત્વ મેળવવાને ઘણુંજ કીમતી છે, વસ્તુ સ્થીતિ સમજનારને તે ઘણુંજ ઉપયાગી અને ચિંતામણી કરતાં પણ વધારે કીમતીવાળું જણાય છે, તેને માની જનેા બિચારા અનેક પ્રકારના પ્રપંચમાં અને છળ કપટ વડે. કરીને એક ખાનાં કાળાં બેાં કરવામાં ગુમાવી નાખે છે અને જીવન તત્વમાંથી ખરી વસ્તુ મેળવવાને તેએ બિચારા કમનશીખજ નિવડે છે. કેમકે જગતમાં અનેક પ્રકારના પ્રાચે. કરવામાં તેમનાં જીવન એવાંતા મરાઝુલ થયેલાં હેાય છે, કે તેએ ખિયારા ધર્મ એ શી વસ્તુ છે તે પણ સમજી શકુંતા નથી, આવી રીતે કાળાં ધેળાં કરતાં તે બિચારા તેમનાં વ્યર્થ ગુમાવી દે છે, પણ ખરેખર આ અસાર જગતમાં ધ માણસાજ પે.તાનાં કાચી ત્વરાથી સિદ્ધ કરી પેાતાનાં અમેાધ કરે વ્યા પાર ઉપાડે છે. ત્યારે પાપી માણસા પેાતાનાજ પાપે પકાય અરર ! પાપનાં ફળ માણસને અહીંજ ભોગવવાનાં છે તથાપિ માનવના કંઠેર હદયમાં લેશ માત્ર પણ દયાનેા અકુર હોતા નથી. એટલુંજ નિહ પણુ જાણે હું અમર છું એમ સમ”ને નિડરપણે અનેક પ્રકારના કાવાદાવામાં પેાતાના જીવતરને મક્ષીત કરીને છેવટે જાડુન્નમની ખાઇમાં જમના હાથને! હુંટરને માર ખાવાને ધા દડા સુધી તેને પાપને બદલે ભોગવવા જવુ પડે છે. વળી સા માન્ય રીતે કહેલું પણ છે કે
છે.
પાપોર અને
જનન
ધર્મ કરે તે જગમાં તરશે, પાપી ઝટ મરશે, કાળાં ધેાળાં કરે જે પ્રાણી, વીણુ મેાતે મરશે; પુન્ય કરતા પ્રાણી જગમાં, શીત્ર સોંપત વરશે; આકાત રાખે એક જગતમાં, ભવ સિધુ તરશે, ફોગટ કાંડાં મારે મુરખજન, જન્મોજગ મરનાર; સત્યરેક ખાતર જે ખમશે, આક્ત અપરંપાર, નાહક આકીન છે.ડે. નીચનર, એ* દીન તું ખરશે; નવર નામનુ ધ્યાન ધરે તેા ભવ ભાતું ભરશે
*
