________________
'स्वानुभवं विना स्वाऽऽत्मा, बाह्यतो नानुभूयते ।
शास्त्रेण च विवादेन, व्याख्यानश्रवणादितः ।।२५१।।' “અર્થાત્ સ્વાનુભવ વિના માત્ર બાહ્ય નિમિત્તોથી આત્મા અનુભવી ન શકાય. શાસ્ત્રશ્રવણ, વાદવિવાદ, વ્યાખ્યાનશ્રવણ આદિ નિમિત્તોથી આત્માનો અનુભવ થતો નથી.'
(‘અધ્યાત્મગીતા', પૃ. ૯૦) 'रागद्वेषविकल्पानां नाशो यत्र प्रजायते ।
શિવાનંખાશવં સ્વાનુમવ: પ્રવચ્ચતે રૂ૦૦ || અર્થાતું રાગદ્વેષરૂપ વિકલ્પોનો નાશ થાય છે ત્યારે જે ચિદાનંદરૂપ પ્રકાશ પ્રાપ્ત થાય તે સ્વાનુભવ કહેવાય છે.” (અધ્યાત્મગીતા, પૃ. ૧૦૨)
"दुःखं आत्मस्वभावो न, सुखमाऽऽत्मस्वभावतः ।
दुःखं वैभाविकं चास्ति, सुखं स्वाभाविके निजे ।।३१५।।' અર્થાત્ દુઃખ તો આત્માનો સ્વભાવ નથી, આધ્યાત્મિક સુખ એ જ આત્માનો સ્વભાવ છે. દુઃખ વિભાવદશાનું કારણ છે, જ્યારે સુખ એ સ્વાભાવિક
(“અધ્યાત્મગીતા, પૃ. ૧૦૬-૧૦૭') 'यत्र तर्का न गच्छन्ति यत्र नैव मनोगतिः । રાષિયો યત્ર, તત્રાડડત્મા ગાયતે પ્રભુ Tીરૂ૦૮ાા”
અર્થાતું જ્યાં તર્કવાદીઓના તર્કો પહોંચી શકતા નથી, જ્યાં મન પણ પહોંચી શકતું નથી, જ્યાં રાગ-દ્વેષનો લય થઈ જાય ત્યાં – તેવી સ્થિતિ થતાં આત્મા પરમાત્મા બની જાય છે.”
(“અધ્યાત્મગીતા' પૃ. ૧૨૫) 'नाहं दीनो न दातास्मि, नाहं कामो न कामवान् ।
નાë jષેપોડરિમ, નાદં નિદ્રા ન નિદ્ર: ૪૧ી ' “અર્થાતુ - હું દીન નથી, દાતા નથી, કાળ નથી કે કામરૂપ પણ નથી, હું પુરુષવેદ રૂપે પણ નથી, હું નિદ્રારૂપ પણ નથી કે નિદ્રાળુ પણ નથી.'
(‘અધ્યાત્મગીતા' પૃ. ૧૪૯) એકધારા પ્રવાહ રૂપે લખાયેલા આ શ્લોકો સમજવામાં સરળ છે તે તેની વિશેષતા છે. આ કૃતિના શ્લોક પ૨૦થી પ૨૯માં પૂજ્યશ્રી જણાવે છે કે પોતાને સ્વાભાવિક ફુરણા રૂપે આ કૃતિ પદ્યકારે લખાઈ ગઈ છે.
સૂરિશતાબ્દીનું સંભારણું 3 46
