________________
નાભિ કમલમાં સુરતા સાધી, ગગન ગુફામાં વાસ કર્યો, ભૂલાણી સૌ દુનિયાદારી, ચેતન નિજ ઘરમાં હી ઠર્યો, ઇન્દ્રાસનની પણ નહિ ઇચ્છા, વંદન પૂજન માન ટળ્યું, અલખ નિરંજન સ્વામી મળિયો, જલબિંદુ જલધિમાં ભળ્યું.
***
દેહ તંબુરો સાત ધાતુનો, રચના તેની લેશ બની, ઇડા પિંગળા અને સુષુમ્મા, નાડીની શોભા અજબ ઘણી.
*** જ્યાં જ્યાં વિભૂતિ આપની, ત્યાં પ્રાણ મારા પાથરું, તુજ પ્રેમથી અશ્રુ ઝરે એ, એ અશ્રુનો સાગર કરું.
***
અમો ઉસ્તાદના ચેલા, ફકીરી વેશમાં ફરતા, નથી દુનિયા તણી પરવા, અલખની ધૂનમાં રહેતા, જગાવીશું હૃદયની ગુફા, ધ્રુજાવીશું વિકલ્પોને, જગાવીશું ચિદાત્માને, નવી લેવું નથી દેવું,
**
*
ભયે હમ આતમ મસ્ત દીવાના દુનિયા કી નહિ હમકુ પરવા ભી
સબ જગ નાટક માના
આ પંક્તિઓ નીચે કર્તા તરીકે પૂ. બુદ્ધિસાગરજી નામ ન લખાયું હોત તો વાચક એમ જ સમજે કે આ પંક્તિઓ અવધૂત આનંદઘનજી અથવા કવિ કલાપીની હશે.
ઊંચી અને ઊર્ધ્વગામી કવિતા કલાથી વિભૂષિત આ કવિપ્રતિભાએ ૩૦૦૦થી વધુ કાવ્યો લખ્યાં હશે. એમનાં ભજનો, સ્તવનોની પુસ્તિકાની લગભગ સોળ સોળ આવૃત્તિ થઈ છે. જે ગુજરાતી કવિતાક્ષેત્રે નોંધનીય ઘટના છે.
27 સાહિત્યસર્જનની ચેતનાનો ફુવારો
