________________
૯૫ના શ્રી તેમ રાજુલની સજ્ઝાય ।। (નદી યમુના કે તીર ઉડે દેય પખીયાં – એ રાગ ) પિયુજી પિયુજી રે નામ જપુ દિન રાતીયાં, પિયુજી ચાલ્યા, પરદેશ તપે મારી છાતીયાં,
1.
પગ પગ જોતી વાટ વાલેસર કબ મિલે, નીર વિછાયાં 'મીન કે તે જયુ ટળ વળે. ।। ૧ । સુદર મ`દિર સેજ સાર્હુિમ ણુ નવિ ગમે, જિહાં રે લેસર તેમ તિહાં મારૂ મન લમે; જો હાવે સજજન દૂર તાહી પાસે વસે, કાં પકજ કહાં ચાંદ દેખી મન ઉલ્લસે, ।। ૨ ।। નિઃસ્નેહી શું પ્રીત મ કરો કે સહી, પતગ જલાવે દેહ દીપક મનમે નહી; વહાલા માણસને વિચાગ ન હાજો કેહુને, સાલે રે સાલ સમાન હૈયામાં તેને. ।। ૩ ।। જેને પિયુ
વિરહ વ્યથાની પીડ યૌવન વયે અતિ હે, પરદેશ તે માણસ દુઃખ સહે; જિસી, હજીઅ જુએ ન
ઝુરી ઝુરી પજર કીધ કાયા કમલ
નયણે હસી. ૫ ૪ ।।
જેહને જેહશુ રાગ ટાલ્યા તે તે। નિવ ટલે, ચકવી રયણી વિજોગ તે તે દિવસે મલે;
આંબા કે
:
સ્વાદ લીંબુ તે તે નિકરે, જે નાહ્યા ગંગા નીર તે છિલ્લર જલ ક્રિમ તરે. ॥ ૫ ॥
