________________
૯૦
તણી ચારણ જાત છે. તેડુ ! મૈ । દેવાણુ દા રાઈ તણાં ઢાઇ વૃષભ છે જેહ । મે॰ । ૪ । સુ॰ ! વેલ ખેડે તુ' એકલેા, મત લેજે કાઈ સાથ । મે॰ ! થિરાવલિ ભણી હાંકજે, મુજને રાખજે હાથ ! મે । । । સુ॰ । એમ મેઘાને પ્રીછવી, જક્ષ ગા નિજામ । મે॰ા રવી ગમતે તીડાં કરવા માંડયા કામ । મે૦ ૬ । સુ॰ વેલ લીધી ભાવલ તણી, વૃષભ આણ્યા ઢાય । મે! જોતરી વેલ સામી તણી, જાણે છે સમકાય ! મે॰ । ૭ । તવ મેઘા તે વેલને,ખેડી ચાલ્યું જાય ! મે॰ ! અનુક્રમે મારગ ચાલતાં, આત્મા થિરાવલી માંહિ ! મે॰ | સુ॰ !
। ઢાલ । ૭ મી ।
અળિ લાલ ગાવા વમેલીયાં । એ ફૈશી ।
તીહાં છેટાને મોઢા થલ ઘણાં, દીસે રૂખતણા નહી પા। ૨। તિહાં ભૂત ને પ્રેત વ્યંતર ઘણાં, દેખી શેઠ કરે વીચારે રે ૧૫ સામેàા મનમાંહી ચિંતવે, હવે કુણુ કરસે મારી સાર રે! તવ જક્ષ આવીને ઇમ કહું, તું મત કર ફીકર લગાર રે । ૨ । સા॰ । તલ વેલ હાંકિને ચાલીએ, આવ્યે ઉજ્જડ ગેડિપુર ગામ રે ! તિહાં વાવ કુવા સરૈાવર નહી નહી મહેલ મંદીરનાં ઠામ રે । ૩ । સા૦ । તિહાં વેલ થંભાણી ચાલે નહી, હવે શેઠ હુએ દિલગીર રે ! માહરૂ પાસે નથી કાંઇ ઢાંકડા કુણ જાણે પરાઇ પીડ રે । ૪ । સા॰ । તિહાં રાત પડી રવી આથમ્યા, ચિંતાતુર થઇને સુતા રે । તત્ર મેઘાને આવી ઇમ કહે, સુદ્ધાં માંહે જક્ષ એકાંતા રે । ૫ । સા૦ ! હવે સાંભલ મેઘા હું કહું, આવ્યું છે ગોડપુર ગામ રે ! માહરૂ દેહરાસર કરજે ઇંહાં ઉત્તમ જોઇને ઠામરે । ૬ । સા॰ । તું જાજે દક્ષણ દિશા ભણી તિહાં પડયુ છે નીલું છાણુ રે । તિહાં કુએ ઉમટસે પાણીતણા, વલી પ્રગટસે પાણાની ખાણુ ૨૫ છા સા॰ । પાસે ઉગ્યા છે ઉજ્જવલ આકડા
