________________
I
!
'
૧૧૭ : ઢાળ આઠમી (રાગ ઉપર) રાજેતા ધરણે ઢળ્યાં મારા બહાલાજી, અવગુણ વિણ દીનાનાથ હાથ ન ઝાળ; આંગણ આવી પાછા વળ્યા મેરા હાલાજી, ક્ષત્રિય કુળમાં લગાવી લાજ હાથ ન ઝાલ્યા ? તમે પશુ તણી કરૂણું કરી મેરા બહાલાજી, તમને માણસની નહિ મહેર હાથ ન ઝાલ્યાજી આઠ ભવ થયાં એક, મારા હાલાજી, કીધાં તુમશું રંગરોળ હાથ ન ઝાલાજી. ૨૫ નવમે ભલે તમે નેમજી, મોરા વહાલાજી, મુજને કાં મેલી જાઓ હાથ ન ઝાદજી; મારી આશા અંબર જેવડી મોરા હાલાજી, તમે કેમ ઉપાડી કથ હાથ ન ઝાલ્યો. ૩ મે કુડા કલાક ચઢાવીયાં, મારા વહાલાજી, નાખ્યા અણદીઠા આળ હાથ ન ઝાલ્યાજી; મેં પંખી ઘાલ્યાં. પાંજરે મારા વ્હાલાજી; વળી જ‘ળમાં નાખીજાળ હાથ ન ઝાલ્યો.કામે સાધુને સંતાપીઆ મિારા વહાલાજી, મેં માય વિછોડયા બાળ હાથ ન ઝાલ્યાજી; મેં કીડી દર ઉગાડીયાં, મેરા હાલાજી; વળી મરમના બોલ્યા બેલ, હાથ ન ઝાજી. એ પો અણગળ પાણી મેં ભર્યા, મારા વ્હાલાજી; મેં ગુરૂને દીધી ગાળ, હાથ ન ઝાલ્યા, મેં કઠીણ કર્મ કીધાં હશે, મારા વહાલા; તે આવી લાગ્યાં પાપ, હાથ ન ઝાલ્યાજી છે ૬ ઇમ કરતાં રાજુલ આવીયાં, મોસ હાલાજી, શ્રી નેમીધરની પાસ, હાથ ન ઝાલ્યા; રૂપચંદ રંગે મળ્યા, મોરા હાલાજી, રાજુલે લીયે સંયમ ભાર, હાથ ન ઝાઝ. | ૭ |
ઢાળ નવમી. (રાગ ગરબાની દેશી)
શ્રી તેમ રાજેમતી એકઠાં, સાહેલડીયાં; જઈ ચઢીયા શ્રી ગીરનાર, જિન ગુણ વેલડીયાં; પુઠેથી રાજુલ રીજાવીયાં સાહેલડીયાં, સંજમ વતી રાજકુમાર, જિનગુણ વેલડીયાં. ૧
: ",
કે
જ
