________________
દાડમિયા રોડ
આચાયે નિમ્બકને સંઘમાંથી કાઢી મૂક્યો, પુત્રપ્રેમવશ અમ્મઋષિ પણ તેની સાથે નીકળી ગયા. બીજા શ્રમણ સમૂહમાં ગયા, નિમ્બકના અપ્રિય આચરણને કારણે ત્યાંથી પણ કાઢી મુકવામાં આવ્યો. આ રીતે ઉજજયિનીના પાંચ ઉપાશ્રય (વસ્તી)માં તેને કયાંય સ્થાન ન મળ્યું.
અંબઋષિ પુત્રના ઉદંડ સ્વભાવથી ખૂબ જ દુઃખી થઈ ગયા. તેને લઈને તે બાગમાં ગયા. એક વૃક્ષની નીચે બેસીને રડવા લાગ્યા. પિતાને દુઃખી અને આંસુ સારતા જોઈને નિમ્બકનું દિલ પણ ભાંગી ગયું. તેણે દુઃખી થઈને પૂછયું“પિતાજી ! આ શું વાત છે ? - અંબઋષિએ કહ્યું– “તું બધાના માથાનો દુઃખાવો થઈ રહ્યો છે, આફતનું મંદિર તુ જ છે. તારા કારણે મારે પણ ઠેર ઠેરની ઠોકરો ખાવી પડે છે.
પિતાનું દુઃખ જોઈને નિમ્બકને સાચે સાચ પસ્તાવો થયો. તેણે પિતાના ચરણોમાં પડી જઈને ક્ષમા માગી અને કહ્યું- “પિતાજી ! હવે ફકત એક તક બીજી આપે. મને એક વાર ઉપાશ્રયમાં સ્થાન અપાવી દે. હું બધા શ્રમણોને ખુશ કરી લઈશ.”
અંબઋષિ નિખકને લઈને પાછા આચાર્યના પાસે આવ્યા. તેમને આવેલા જોઈ બધા શ્રમણ ખિન્ન થઈ ગયા અને તેને ઘૂરકવા લાગ્યા. અંબઋષિએ ગુરૂને વિનયપૂર્વક
