________________
સત્યવાદી હરિશ્ચન્દ્ર-૧
૩૩૧.
અયોધ્યા નગરીનાં મકાનની સીમાથી દૂર સરયુ તટ પર વૈદિક ઋષિઓને આશ્રમ છે. આશ્રમની શોભા નયનરમ્ય અને દર્શનીય છે. ઋષિઓએ પિતાના હાથે ફૂલેના છોડ ઉગાડયા છે. ઋષિ બાળક અને બાળકીઓ તેને સિંચે છે. આસ પાસ છાયાદાર વૃક્ષ છે. ક્યાંક ક્યાંક ટેકરા અને. ટેકરીઓ છે.
કરીલ, કરમદાં વિગેરેની સઘન ઝાડીઓ પણ. ટેકરીઓ જેવી ઊંચી અને ફેલાયેલી હતી. વૈદિક તપસ્વીના સુગંધિત ધૂપે વાતાવરણને સુવાસીત કરી દીધું હતું. કબૂતર, કેયલ, ચકવાક, પોપટ વિગેરે પક્ષી નિર્ભય બનીને દાણું ચણી રહ્યાં છે. અને ઋષિની પત્નીઓ તેમની આગળ દાણા. વેરી રહી છે.
આશ્રમના આચાર્ય કુલપતિ મૃગચર્મ પાથરીને બેઠા છે. તેમની સામે બેઠેલા ચાર પાંચ તપસ્વી કાંઈ કહી રહ્યા છે. આ તપસ્વીઓમાં કપિંજલ, કપિંગલ અને અંગાર: મુખ નામના તપસ્વી પણ છે. બાકીના તપસ્વી સાધકે પિત પિતાની ઝુંપડીમાં યોગની ક્રિયાઓ કરી રહ્યા છે. દૂરથી ધૂળ ઊડતી જોઈ પાંચેય તપસ્વીએ ઊઠીને ઊભા થયા અને “આવી ગયા, આવી ગયા. કહેતા પોતાની તરફ આવતા. મહારાજ હરિશ્ચન્દ્રની પાસે જવા લાગ્યા. જ્યારે નરાપિ.
