________________
સિહ9 માર-ર
૩૦૩
નથી. હે શીલવતી! મને શા માટે દોષ આપી રહી છે ? તું તારી જાતને દોષ આપ, જેના કારણે તારો પતિ તારાથી રીસાયે છે.”
શીલવતી મનમાં સમસમી રહી ગઈ. કુમાર રસાલ ઘોડા પર બેસી દેશ-પરદેશમાં ફરતા ફરતા સુરપુર નગરીના બગીચામાં આવી પહોંચ્યો. બગીચામાં તેની રખેવાળ માલણ બેઠી હતી. માલણનું રૂપ સુંદર હતું. તેણે કુમાર રસાલનું સ્વાગત કર્યું. મીઠાં ફળો ખાવા આપ્યાં. કુમાર રસાલ માલણના રૂપ પર મોહિત થઈ ગયા. તેણે પૂછયું : . “માલણ! આ બગીચે કોને છે? આ બગીચામાં ફળનાં ઝાડ બહુ જ છે. તે કેની પત્ની છે? આ બગીચા કયા રાજાને છે?
માલણે કહ્યું :
આ બગીચા મારે છે. મારા પતિનું નામ હરિવલ્લભ છે. અને આ સુરપુર નગરના રાજાનું નામ પૃથ્વસંહ છે.”
રસાલઃ “માલણ! તારા રૂપને જોઈ હું મુગ્ધ થઈ ગયો છું. તારું રૂપ આવા ઉપવનમાં વૃક્ષને પાણી પીવડાવી પસાર કરવા માટે નથી. તું મારી સાથે ચાલ. હું તને સુંદર વસ્ત્રો અને અલંકારો આપીશ. તું મારા મહેલમાં આનંદથી રહેજે.”
આ સાંભળી માલણ ગુસ્સે થઈ બોલીઃ
