________________
૩૫ શ્રી પજુસણનું સ્તવન.
પ્રભુ વીર જિર્ણદ વિચારી, ભાખ્યાં પર્વ પજુસણ ભારી, આખા વર્ષમાં એ દિન મોટા, આઠે નહિ તેમાં છોટારે, એ ઉત્તમ ને ઉપગારી, ભાખ્યાં પર્વ પજુસણ ભારી. ૧ જેમ ઔષધ માંહે કહીએ, અમૃતને સારૂં લહીયે રે, મહા મંત્રમાં નવકારવાળી, ભાખ્યાં.
૨ તારા ગણમાં જેમ ચંદ્ર, સુરવર મહ. જેમ ઇંદ્ર રે; સતીઓ મહે સીતા નારી, ભાખ્યાં વૃક્ષ માંહિ કલ્પતરૂ સારે, એમ પર્વ પજુસણ ધારે રે; સૂત્રમાં કલ્પ ભવતારી, ભાખ્યાં. તે દીવસે રાખી સમતા, છેડે મેહ માયાને મમતા રે, સમતા રસ દિલમાં ધારી, ભાખ્યાં જે બને તે અઇ કીજે, વલી માસ ખમણ તપ લીજ રે; સેળભત્તાની બલિહારી, ભાખ્યાં. નહિ તો ચોથ છ8 તોલહીયે,વલી અમ કરી દુઃખ સહિયેરે, તે પ્રાણુ જુજ અવતારી, ભાખ્યાં. નવ પૂર્વ તણે સાર લાવી, જેણે કલ્પસૂત્ર બનાવી રે; ભદ્રબાહુ વીર અનુસારી, ભાખ્યાં.
૮ સેના રૂપાના ફુલડાં ધરીયે, એ કલ્પની પૂજા કરીયે રે? એ શાસ્ત્ર અને પમ ભારી, ભાખ્યાં.
