________________
૧૪૫
મને વાત ન પુછી મારા વીરે, મારા મનમાં નથી રહેતી ખીરે; મારા અંગે ફાટી ગયા ચીરે.
સાહેલી ૮
મને દિશા લાગે છે કાળી, મારી છાતી જાય છે ફાટી; અંતે અંધારી અટવીમાં કર્મ નાખી.
સાહેલી. ૦ ૯
સાહેલી ૧૦
મારૂ જમણુ' ફરકે છે અંગ, નથી બેઠી કોઈની સ`ગ; અંતે રંગમાં શા પડયો લગ. સખી ધાવતાં છેડાવ્યાં ખાળ, નહિતર કાપી હસે કુ પળ ડાળ; તેના કમે પામ્યા ખેાટી આળ. સાહેલી ૧૧ વનમાં ભમતા મુનિ દીઠા, આજે પૂર્વ ભવની પૂછે છે વાત; જીવે કેવાં રે કીધાં હશે પાપ. સાહેલી॰ ૧૨ એની હસતાં રજોહરણુ તમે લીધા, મુનિરાજને દુઃખ જે દીધા; તેને કર્મ વનવાસ તમે લીધા. સાહેલી૦ ૧૩ પૂર્વે હતેા શાકચના ખાળ, તેને દેખી મનમાં ઉછળતી ઝાળ; તેના ક્રમે જોયાં વનનાં ઝાડ. સાહેલી ૧૪ સખી વનમાં જન્મ્યા છે ખાળ, કયારે ઉતરશે મારી આળ; ઓચ્છવ કરશું માને મેાસાળ. સાહેલી ૧૫ વનમાં ભમતાં મુનિ દીઠા આજ, અમને ધમ બતાવા મુનિરાજ; ક્યારે સરસે હમારાં કાજ, સાહેલી ૧૬
વનમાં મળશે મામા મામી આજ, ત્યાં પવનજી કરશે રે સાર; પછી સરશે તમારાં કાજ. સાહેલી ૧૭ મુનિરાજની શીખજ સારી, સર્વે લેજો ઉરમાં અવધારી; માણેકવિજયને જાઉ ખલીહારી;
સાહેલી ૧૮
