________________
પ્રકીર્ણ
૧૭ વાંક તમારે હું છું રાંક, આ કફનીને સઘળે વાંક; . છતાં વાંક વિણ શિક્ષા થાય, હસવું આવે તેથી રાય. ૬ સુણી હાકમ મન અચરિજ થાય, કહે કફનીને મહીમાય; તવ સંન્યાસી બેલે સાક્ષાત, સાંભળે આ કફનીની વાત. ૭ - કફનીયે કેર મચાવ્યો રાજ, કફનીયે;
મને ભવનાટકમાં નચાવ્યો રાજ, કફનીયે. સંન્યાસી હું નગરનિવાસી, જનપરિચયથી ઉદાસી ધ્યાનનો ભંગ થવાથી ત્રાસી, પહાડ પર ગયે નાસી રાજ..
એક ગુફાને આશ્રર્ય કરીને, ફળ પત્ર ફૂલ ખાઉં ભાવે; એકાંતે ધરું ધ્યાન પ્રભુનું, તિહાં વિધિ વાંકે થાવે રાજ.
કફની ૨ એક મારી કફની કાપી, ઉંદરડીએ વૈર વાળ્યું; તસ રેધન તન રક્ષા અથે, બિલિનું બચ્ચું પાવું મેં રાજ.
કફની ૩ માંજારીના ગંધે ઉંદરડી, ભય ભાળી ને ભાગી; એક ઉપાધિ મટી તવ પાછળ, બીજી ઉપાધી જાગી રાજ,
' કફની ૪ કાંખમાં ઘાલી સાંજ સવારે, જાઉં હું નિત્ય દૂધ પાવા; તલાટીએ ભરવાડ વસે છે, ઘ દૂધ જાણી ખાવા રાજ.
કફની ૫ જાતાં વળતા કાળ કેપથી, આહીરને દયા આવી; ગાય ઉપાધીમય એક આપી, થાય ન મિથ્યાભાવી રાજ,
કફની ૬
