________________
૧૩૭
રાત્રિ ભાજનની સજ્ઝાય
પુન્ય સયેાગે નરભવ લાધ્યું, સાધ્યા આતમ કાજ વિષયા રસ જાણે! વિષ સારિખા, એમ ભાંખે શ્રી જીન રાજ રે પ્રાણી॰ રાત્રિ ભોજન વારા આગમ વાણી સાચી જાણી, સકિત ગુણુ સહી નાણી હૈં, પ્રાણી. રાત્રિ ૧ અભક્ષ ખાવીસમાં રયણી ભેાજન, દાસ કહ્યા પરધાન; તેને કારણ રાતે મત જમજો, જો હાય હડે શાન ૨. પ્રાણી૦ ૨ દાન સ્નાન આયુદ્ધ ને લેાજન, એટલાં રાતે નકીજે; એ કરવા સુરજની સાખે, નિતી વચન સમજીને રે પ્રાણી. રાત્રિ ૩ ઉત્તમ પશુ પક્ષિ પણ રાતે, ટાળે ભેાજન ટાણે તુમે તે। માનવી નામ ધરાવેા, કેમ સ ંતોષ ન આણેા રે પ્રાણી. રાત્રિ ૪ માખી બ્રૂ કીડી કાલીયાવડા, ભાજનમાં જો આવે; કાઢ જલેાદર વમન વિકળતા, એવા રોગ ઉપાવે ૨ પ્રાણી. રાત્રિ૦ ૫ છન્નુ ભવ જીવ દયા કરતા; પાતક જેહ ઉપાય, એક તળાવ ફાડતા તેટલું, દુષણ સુગુરૂએ ખતાવ્યુ રે પ્રાણી. રાત્રિ ૬. એકેતેર ભવ સર ફાડવા સમ, એક દવ દેતાં પાપ; અઢાતર ભવદવ દ્વિધા જીમ, એક કુવાણીજ સંતાપ ૨ પ્રાણી રાત્રિ॰ ૭ એકસો ચુમાળીસ ભવ લગે કોધાં; કુવણીજના દોષ, કુડુ એક કલંક દીયતા; તેવા પાપના પોષ રે પ્રાણી. રાત્રિ૦ ૮ એકસેા એકાવન ભવ લગે દીધાં; કુડાં કલંક અપાર; એક વાર શીલ ખ`ડયા જેવા, અનરથના વિસ્તાર રે પ્રાણી, રાત્રિ ૯ એકસે
