________________
- ૧૬૭
ચઉદ સાગરને આઉખે એ, ઉપના તે તતખેવ, હવે શેઠ ઉપના એ, બારમે દેવલોકે દેવ. વ્રત મિત્રી થઈ તે ચારને એક શ્રેણી સુરને તામ; કહે ત્રણ દેવતા એ, પ્રતિબોધજે અમ સ્વામ. વ. ૮ તે પણ અંગીકરે તદા એ, અનુક્રમે વિઆ તેહ; ઉપન્યા ભિન્ન દેશમાં એ, નરપતિ કુલમાં તેહ. વ્રત૯ જે ધીર વીર હીર નામથી એ, દેશ ધણું વડરાય; થયા વ્રત દઢ થકી એ, બહુ નૃપ પ્રણમે પાય. વ્રત ૧૦
ઢાળ પાંચમી.
સુરતિ માસનીએ દેશી. ધીરપુરે એક શેઠને, પર્વ દિને વ્યવહાર; કરતાં લાભ ઘણે હોવે, લોકને અચરિજકાર; અન્ય દિને હાનિ પણ, હોયે પુન્ય પ્રમાણ એક દિન પૂછે જ્ઞાનીને, પૂર્વ ભવ મંડાણ. જ્ઞાની કહે સુણ પરભવ, નિર્ધન પણ વ્રત રાગ આરાધીને ૫ર્વ તિથે, આરંભનો ત્યાગ, અન્ય દિને તમે કીધે, સહેજ પણ વ્રત ભંગ; તિણે એ કર્મ બંધાણા, સાંભળો એ કંત. સાંભલી તે સહ કુટુંબ શું, પાલે વ્રત નિર્માય; બીજ પ્રમુખ આરાધે, સવિશેષે સુખદાય; ગ્રાહક પણ બહુ આવે અથે, થો લાભ અપાર;
