________________
( ૩૪ ) ભૂમિ-સ્પર્શી કરતાં મહારાણા વીરધવલને પ્રણામ કર્યાં. તેજસ્વી મુખ–ચંદ્ર ધારણ કરતા, હર્ષ વડે અમૃતરસ વર્ષાવતા મહારાણા ઉભા થઈ તેને ભેટ્યા. તેના પરાક્રમને સાંભળી ચમત્કાર પામેલા રાજાએ તેને જે સન્માન આપ્યું, તે કરાડા વચનદ્વારા પણ કહી શકાય નહિ.
સમસ્ત વિશ્વના દ્રોહ કરનારાઓમાં ધુરંધર, અતિપ્રચંડ ખાડુંદંડના શૈાર્ય વડે વિકટ આકૃતિવાળા, તેવા પ્રકારની અવસ્થામાં (પાંજરામાં—બંધનમાં) હાવા છતાં પણ દીનતાથી રહિત મુખદ્યુતિવાળા, ગેાધ્રાના રાજાને જોઇ, ઉજ્જવલ યશવાળા રાજાએ( વીરધવલે ) અંત:કરણમાં વિચાર કર્યાં કે—અહા ! ગાધ્રાના રાજાનું શરીર કેવુ તેજોમય છે ? ત્રણ જગપુર જય મેળવવામાં લાલસાવાળુ તેનું બાહુ–પરાક્રમ કેટલું બધું ઉચ્ચ પ્રકારનું છે ?
માનીના માનભગ.
ત્યાર પછી, તે ઘૂઘુલે જ ભેટ કરેલ કાજળની ડબ્બી અને કાંચળી સાથે શેાલતી સાડી રાજાના આદેશથી, ખજાનામાંથી મંગાવીને મહાન્ સચિવે( વસ્તુપાલે ) કુતૂહલથી સકળ રાજાઓના જોતજોતામાં ઘૂઘુલને પહેરાવી. જયલક્ષ્મીની ક્રીડાથી શાલે તેવા તેના કઠપીઠ પર હઠથી બંધાયેલ અ ંજનગૃહ( મેશનુ ઘરૂ –ડબ્બી )તે વખતે શાલતું હતું. મડલાધીશ્વર ( ઘઘુલ )પાતાના તેવા માન–ભંગ જોઇ, અત્યંત લજ્જિત થઈ પાતાના દાંતાવડે જીભ ખંડિત કરીને તે જ વખતે પ્રાણત્યાગ કરીને પૃથ્વીમાં યશઃશેષ થયેા( મરણ પામ્યા ).
૧ પ્રબંધકાશમાં જણાવ્યું છે કે–વીરધવલે કાજળનુ ધરૂ તેને ગળે બાંધ્યું અને વડાએ તેને સાડી પહેરાવી.
