________________
( ૧૫ )
તેજપાળવ અનુસરાતા હૈ ચાલુકયદેવ! ( વીરધવલ !) જ્યાં સુધી આ સૂર્ય તપે છે, ત્યાં સુધી આપ ભૂમંડલને ધારણ કરો. હું વીરધવલ રાજન ! આપે કલિયુગમાં, કૃતિ સમૂહ( સજ્જને )માં દાન-લીલાએવડે સૂર્ય –પુત્ર( કણ )ના સાક્ષાત્કાર કરાવ્યેા છે. ”
ત્યાર પછી તે દ્રુત ખેલ્યા કે— પેાતાને પુરુષાથી આ( પરાક્રમી પુરુષા )માં અગ્રેસર માનતા, અને ઘૂઘુલે મેલેલી અન્ય સમસ્ત રાજ–મંડલને અંત:પુરના તિરસ્કારવાળી સ્થાનમાં કરતા, (સ્ત્રી જેવા ગણતા) ગાધ્રાની ભૂમિના ચક્રવર્તીએ–ઘૂઘુલે આપને
ભેટ.
કાજળની ડબ્બી અને રેકાંચળી સાથે
સાડી ભેટ કરી છે.
"
સભ્ય-મંડલીએ તે ભેટાંને ષ્ટિગેાચર કરીને ક્રોધ ધારણ કરતાં તે(થૂથુલ )ના વિકલવીરધવલની ભાવ( ગાંડપણ ) માન્યા. તે સમયે વિશિષ્ટતા ચૌલુકયો( સાલ કી )માં ચંદ્ર જેવા
વીરધવલે સહજ હાસ્ય સાથે સકળ
સભાને અમૃત સિંચતી એવી વાણી ઉચ્ચારી કે–“ આપના રાજાએ પેાતાના વશને ઉચિત એવા આચાર સાક્ષાત્
(6
१ युक्तो जैतल्लदेव्या सकलमपि कलाकोशमुल्लासयन्त्या राज्यं निष्कण्टको भरमुपनयता वस्तुपालेन साकम् । तेजः पालेन च श्रीकरणपरिणतप्रातिभेनानुयातो
""
धत्तां चौलुक्यदेव ! क्षितिवलयमयं यावदम्भोजिनीशः ॥ ૨ પ્રબંધકાષમાં કાંચળીનું સૂચન નથી.
