________________
-
સીધારથ રાજા, ફીર બીચારતે દીલ એ સખી પુન ઉનકે, કેહેતે હે ત્રીસલકરે છે કે તે છે જે જે હવા મંગળ; દીપક અપને કુલક છે
બહેત બધારા રખકર ઉલટ ભયા દીલ રાજકો
વરધમાન કુંવરકા નામ લીયા, નહી પાર પરાક્રમકા છે આન બડે બડે રાજા; સબ નમતે હે ઉન કરે છે સબ સે તીન છે પાંચ બરસકે હવે, વરધમાન કુવરેરે છે વધમાન છે રમત રમતે, આએ સભાકે અંદરે સબીકે દીલકુ નંદન લગતે પ્યારે નંદન ભણકે ખાતર; અબ મુકના નીશાળે છે વરઘોડા કીચા તઈમાર, ગજ ઘડે શણગારે છે ગજ છે નંદનકુ બેઠાય, ગજ હસ્તીકે ઉપરે છે
વાછત્ર હેત બાજ રહ્યાં નીકળતા સુર તાન છે
લીલે પીલે નીશાન પચરંગી, ઉવાં ઉડે બાત નીશાન છે ભણ રહે આપે ભગવાન, કોન ભણાવતે ઉનકરે છે કેમ કે તીન કે ૩ સબી બાળક લે કર સંગ નંદન ચલે રમને કરે છે નંદન છે " ઈદરકી સભામે, વરણાવતે ઉનક એક દેવ ઉઠા ઉવાસે, આયા ફરી પૃથ્વી કરે છે આયા છે " - બઠા ભોરીંગ બનકર લપટાયો વૃક્ષ છે બાલકે લગે બહીને, લગે પિકાર કરને કરે છે વરઘમાન કુવરે, ફીર ક દીયા હનફો
અ
ઉવાશે બાઈક બન ગયા; લગાં ઉસમે રમને, .
આપ હાથ વડલીયા, સો કઈ નહી જાણે છે રમત રમતે કય બીચારતે લકરે છે કયા તન જ છે ફિર ઉસી ૪૧લબેઠાએ ખંધ પરેરે બૈઠાગે
-
-
-
કા...
