________________
છે; તુજ સંગે સુખીયો સદારે લાલ માનવી જય ઉપજાય છે. કુ. ૭ " અથ શો અરનાથ જીન સ્તવન,
' એંધવ માધવને કહેજે એશી-શ્રી અરનાથ ઉપાસના સુભ વાસના મુળ; હરી હર દેવ આસાસના; કુણ આવે સુલ, શ્રી. ૧ દાસના ચીતેની કુવાસના ઉદવાસના કીધ, દેવા ભાસની ભાસને વીસારી દીધ શ્રી. ૨ વલ મીઠા વાસન તણા વસનારા જે તે કુગુરૂની સાસના હઈએ ન ધરેહ. શ્રી. ૩ સંસારીક આસસનાતુજશું ન કરાય; ચીંતામણું દેણ હારને કીમ કોચમનાય શ્રી ૪ તીમ કલપીત ગચ્છવાસના; વાસના પ્રતીબધે; માન કહે એ ક જન તણે; સાચા પ્રતીબંધ શ્રી. ૫
અથ શ્રી મલ્લીનાથ જીન સ્તવન, સાસુ પુછે હે વહુ એ દેશી-મહીમાં મલી છણંદને; એકે એ કહો કિમ જાયે; પગ ધરે બિન યોગશું; ચાલા પણ ગની દેખાય મ. ૧ વય ણે સમજાવે સંભા, મને સમજાવે અનુતર દેવ; ઉદારિક કાયા પ્રતે; દેવ સમીપે કરાવે સેવ મ. ૨ ભાષા પણ સવી છેાતાને નીજ નીજ ભાષાએ સમન જાયે હર નીજ નીજ રીજમાં પ્રભુ તે નીર વીકાર કહાય મ. ૩ યોગ
અવસ્થા છન તણી જ્ઞાતા હુએ તીણે સમાય; ચતુરની વાત ચતુર લહે, મુઢ બીચારા દેખી મુજાય મ. ૪ મુરખ જન પામે નહીં. પ્રભુ ગુણને અ. નુભવ રસ સ્વાદ; માનવિજય ઉવજાયને તે રસ સ્વાદે ગયા વિખવાદ મ. ૫,
અથશ્રી મુની સુવરત જીન સ્તવન, ઇડર આંબા આંબલીરે એ દેશી–મુની સુવ્રત કીજે મારે મન માંહી ધરી મહિર મહીર વિહુણ માનવીરે; કઠીણ જણાયે કહીર. ૧ જણે શર નું જગ નાયક દેવ, તુજ જગહીત કરવા ટેવ; બીજ એ કરતા સે વ, જી. અહટ ખેત્રની ભુમીકારે; સીંચે તારેથ હેય ધારા ધર સઘલી ધરારે ઉધર વાસજ ય તે માટે અમ ઉપરે; આણી મનમાં મહેર, આપે આયા આણી, બોધવા ભરૂચ શહેર, ૩ જી. આણ મારથતા ઉધર્યા રે; આપે કય ઉપાય, પ્રારથતા રહે વિલવતારે એ કણ કહીએ ન્યાય. છે. . સબંધ, પણ તુજ મુજ વિગેરે. સ્વામી સેવકભાવ મન કહે હવે મહીરને ન થાય અજર પ્રતિવ, જી. ૫
