________________
૧૮૪
શ્રી દેવચંદ્રજી કૃત
ચોવીશી ભાગ : ૨
વધે, તે જ્ઞાનથી હિત-અહિતનો બોધ થાય. પછી અહિતનો ત્યાગ કરે, તથા હિતને આદરે, તેહથી સંયમ અને તપની શોધ કહેતાં શુદ્ધતા
થાય. || ૪ ||
વિવેચન :- જિન એટલે રાગ-દ્વેષ અને અજ્ઞાન જેના જિતાઈ ગયા છે એવા સમ્યગ્દષ્ટિ જિનસ્વરૂપ તીર્થંકર ભગવાનની અથવા તેમના માર્ગે ચાલનારા સદ્ગુરુની સેવા એટલે તેમની આજ્ઞાની ઉપાસના કરતાં મુમુક્ષુજીવને સમ્યજ્ઞાનની પ્રાપ્તિ થાય છે. જેથી જીવને પોતાના હિત-અહિતનો બોધ મળે છે. હિતાહિતનું ભાન થવાથી ભવ્યાત્મા, આત્માના અહિતના કારણો જે મિથ્યાત્વ અસંયમ આદિ છે, તેનો ત્યાગ કરી આત્માના કલ્યાણ સ્વરૂપ એવા ઇન્દ્રિયસંયમ અને પ્રાણીસંયમને આદરી ઇચ્છાઓનો નિરોધ કરવા અર્થે બાર પ્રકારના તપની શોધ કરે છે. પછી તે પ્રમાણે વર્તન કરે છે. ।।૪।।
અભિનવ કર્મ અગ્રહણતા, જીર્ણ કર્મ અભાવો જી II નિઃકર્મીને અબાધતા, અવેદન અનાકુલ ભાવો જી પા
અર્થ :- સંયમ અને તપની શુદ્ધતા થવાથી નવાં કર્મની અગ્રહણતા થાય, એટલે નવાં કર્મ ન બાંધે, અને જીર્ણ કેતાં જુનાં કર્મનો અભાવ થાય. એટલે પૂર્વબદ્ધ સત્તાગત કર્મોને નિર્જરે અને નવાનો બંધ થાય નહીં તથા મૂલથી જ સત્તાગત કર્મોનો ક્ષય થાય. તે વારે આત્મા નિઃકર્મી કેતાં સર્વકર્મરહિત થાય. અબાધતા કહેતાં બાધા રહિત થાય. જે બાધા આત્મપ્રદેશોમાં રહેલા પુદ્ગલના સંગની હતી. પુદ્ગલસંગ ટલે, એટલે બધી બાધા મટી ગઈ. તે વારે આત્મા અવેદન અને અનાકુલપણું પામ્યો. અને આકુલતા પરોપાધિની હતી. તે ગઈ. તે સર્વ પ્રભુભક્તિનો ઉપચાર જાણવો. તે માટે ચોવીશે જિનને સ્તવીએ. એહી જ જીવનનો સાર છે. ।। ૫ ।।
