________________
શ્રી મહાવીર સ્વામી પરમાત્માનું સ્તવન
૧૭૧ હે નાથ ! હે દીનદયાળ પરમાત્મા ! હે ત્રણ જગતના નાથ એવા પ્રભુજી ! મારા જેવા તત્ત્વસાધનામાં તથા આજ્ઞાનું પાલન કરવામાં અસમર્થ એવા આ સેવકને તારો તારો ! ગુણોનો અવરોધ કરનારા એવા આ સંસારથી વિસ્તાર કરી વિસ્તાર કરો.
તમારા જેવા સમર્થ પરમાત્મા વિના બીજા કોને હું આ કહું? હે પરમાત્મા ! મને તારવાનું કામ કરીને સારું કામ કર્યાનો આટલો સુયશ તો અવશ્ય લેવા જેવો જ છે. જો કે આ પરમાત્મા વિતરાગ પ્રભુ હોવાથી સુયશના અર્થ નથી. પરંતુ ભક્તિના અતિરેકથી ગ્રન્થકર્તા ઉપચારે આ પ્રમાણે કહે છે કે મારા જેવો તમારો આ દાસ જો કે રાગ દ્વેષ અસંયમ આશંસાદિ દોષોથી તથા એકાન્તાગ્રતાદિ દોષો તથા અનાદરાદિ દોષોથી એમ આવા અવગુણોથી કરીને ભરપૂર ભરેલો છે. તો પણ તાહરો સેવક છે.
તે માટે હે દયાનિધિ! હે ભાવકરૂણાના સ્વામી એવા પરમાત્મા? હું દીન છું રંક છું. અશરણ છું. દુઃખી છું તત્ત્વશૂન્ય છું ઉઘાડવાળા જ્ઞાનાદિ સંપત્તિ રહિત છું. ભાવદરિદ્રી, માર્ગનો વિરાધક, અસંયમ સંચારી, મહાવિકારી, તમારી આજ્ઞાથી વિમુખ ચાલનારો, અનાદિકાળનો ઉદ્ધત આવા આવા અનેક દોષોથી હું ભરેલો છું. તો પણ હું તમારો છું. એટલે આ સંસારથી તારવાની મારા ઉપર કૃપા કરો. કૃપા કરો. તમારી કૃપા એ જ મને ત્રાણ શરણ) થશે. હું તમારો કુટુંબી હોવાથી મને તારવાનું તમારી ફરજમાં આવે છે.
જોકે અરિહંત પરમાત્મા તો સદાકાળ કૃપાવાળા જ હોય છે. જે ભવ્યજીવ તેમના શરણે આવે છે તેને સદુપદેશ આપવા દ્વારા તારે જ છે તો પણ અર્થી જીવો આવું વિચારે નહીં. એ જીવો તો તારકને સદા સમર્પિત થઈને જ આમ બોલે માટે આ અર્થીનું ઉચ્ચારણ છે જે દયાવંત હોય તેને જ આમ કહેવાય.
