________________
૧૫૧
શ્રી નેમિનાથ પરમાત્માનું સ્તવન પરમચારિત્રી સર્વથા પરભાવનાત્યાગી એવા પરમાત્મા સાથે જો રાગ કરીએ તો આપણો આત્મા પણ તેવો જ બને, ભવનો પાર પામે. જન્મ-જરા-મરણનો અંત આવે. આવો વિચાર રાજીમતીએ કર્યો.
જોકે રાગનો કરવો તો છે સર્વથા ક્ષય, અને બનવું તો છે વીતરાગ. પરંતુ તે કાર્ય જલ્દી થાય તેમ નથી. કારણ કે રાગનો સંબંધ અનાદિકાળનો છે ગાઢ છે તે માટે પ્રારંભમાં રાગદશા કરવાનું સ્થાન બદલીએ, રાગ કરવાના પાત્રનો બદલો કરીએ.
જેમ દુર્ગણી માણસની સોબત હોય તો આપણો જીવ પણ દુર્ગુણી બને. તેથી દુર્ગુણીની સોબત છોડીને સગુણીની સોબત કરીએ.
સદ્ગુણીની સોબતથી આ આત્મા સદ્દગુણી અને પછી આગળ જતાં તે જ સ્વાવલંબી બને. તેની જેમ મારે રાગીની સાથે જે પ્રીતલડી છે તે બદલીને વીતરાગની સાથે પ્રીતલડી કરવી જોઈએ. હું રાગનું પાત્ર બદલું. તો હું પણ વીતરાગ બની શકીશ. આવું વિચારીને આ રાજીમતીનો જીવ રાગીની સોબત ત્યજીને વીતરાગ પરમાત્મા સાથે રાગ કરે છે.
આમ કરવાથી નિરાગી એવા પરમાત્મા તો ક્ષાયિકભાવ વાળા હોવાથી આપણા ઉપર રાગ કરશે નહીં. પરંતુ મારો આત્મા તેમની સોબતથી અવશ્ય તેમના જેવો વીતરાગ બનશે જ આમ કરવાથી મારૂં જરૂર કલ્યાણ થશે જ. આવા પ્રકારનો આ જીવ વિચાર કરીને વીતરાગ પરમાત્મા પ્રત્યે રાગી થાય છે. અને “જેવી સોબત તેવો રંગ” એ કહેવતને અનુસાર આ જીવે વીતરાગની સોબત કરી હોવાથી સાધકનો આત્મા પણ કાળાન્તરે વીતરાગ થાય છે. || ૪ || અપ્રશસ્તતા રે ઢાલી પ્રશસ્તતા, કરતાં આસવ નાશે જી ! સંવર વાધે રે સાધે નિર્જરા, આતમભાવ પ્રકાશે જી ! ૫ /
